Ο χώρος τέχνης AcroΑrt projects φιλοξενεί την ομαδική έκθεση με τίτλο «Διάτομα», σε επιμέλεια Ιωάννας Καζάκη.
Τα διάτομα είναι μονοκύτταροι οργανισμοί. Παράγουν λάδι για να ωθούνται προς την επιφάνεια της θάλασσας και να απορροφούν ηλιακό φως. Με σιλικόνη και οξυγόνο που παίρνουν από την θάλασσα κατασκευάζουν γυάλινα κουτάκια όπου αποθηκεύουν την χλωροφύλλη τους. Τα γυάλινα αυτά αριστουργήματα έχουν στις ανάγλυφες επιφάνειές τους ποικίλα σχήματα και σχεδιασμούς.
Mε πρωτοπόρους τους Giuseppe Penone, Mario Merz, Marisa Merz και Pino Pascali στα τέλη της δεκαετίας του εξήντα, οι καλλιτέχνες γοητεύονται από τις φυσικές και βιολογικές δυνατότητες της φύσης και τις δομές της. Άλλοτε εισάγουν στο έργο τους οργανικά και φυτικά στοιχεία που ως αλχημιστές τα μετατρέπουν σε μαγικούς νέους κόσμους και άλλοτε εμπνευσμένοι από τις φυσικές δομές δημιουργούν νέες πραγματικότητες όχι για να μιμηθούν την φύση αλλά για να αποκαλύψουν τον πυρήνα της.
Οι οργανικές δομές στο έργο με υλικό το χαρτί ως Μορφώματα συνύπαρξης ή φαβέλες στη Metropolis, η Ελευθερία Στόικου διαπραγματεύεται τα δίπολα της συνύπαρξης και της συσσώρευσης, μεταξύ της σοφίας της φύσης και της αποξένωσης της ανθρώπινης ύπαρξης, στην meta και στην πριν εμπειρία.
Η Δέσποινα Shekine Naidi έχοντας στις πλάτες της δύο διαφορετικούς πολιτισμούς τον Περσικό και τον Ελληνικό, προσπαθεί μέσα από το έργο της να αναδημιουργήσει τις ρίζες της. Μέσα από χαμένες τεχνικές αρχαίους μύθους και χρήση συμβολικών και φυσικών υλικών όπως μαλλί αίγας και προβάτου πηλό άχυρο και μάρμαρο δημιουργεί ένα διαλεκτικό παιχνίδι ανάμεσα στο σήμερα και το χθες. Στο έργο που παρουσιάζει στην έκθεση από την σειρά “Corpus” χρησιμοποιεί την πρωτόγονη τεχνική της υγρής πίλησης για την κατασκευή τσόχας (κετσέ).
Ο Γιώργος Καλτσίδης στο έργο του πραγματεύεται τη σχέση του ανθρώπου με την φύση και παραλληλίζει τις διεργασίες της φύσης με τις ανθρώπινες καταστάσεις. Στο έργο που παρουσιάζει στην έκθεση με τίτλο “Έλξη” οι γλυπτικές συνθέσεις με γρανίτη και μάρμαρο, αποτελούν το μέσον για την εξερεύνηση της σχέσης του ανθρώπου με τον χρόνο, τον χώρο και την συνύπαρξη.
Η Ιωάννα Καζάκη στο έργο της με τίτλο “Κρυμμένη Φύση” (αναφορά στον Ηράκλειτο) χρησιμοποιώντας φυσικά υλικά όπως βρύα, καλάμια, σπόρους, λουλούδια του βυθού και χαρτομάζα, αναδημιουργεί με τα φυσικά αυτά υλικά σφαιρικά “τοπία” με μακροοπτική, χαρακτηριστικό του έργου της, δίνοντας έμφαση στις συμμετρίες του μικρόκοσμου.
Η Ειρήνη Ασπρίδου στο έργο της με τίτλο “Ροές” μέσα από μια ενιαία λωρίδα Χαρτόνι οντουλέ δημιουργεί διάφορες φόρμες-ροές, όπου όμως η μια επηρεάζει μοιραία, άμεσα την άλλη, με δυνατότητα επέκτασης και αναδιαμόρφωσης στο χώρο ως το άπειρο.. αποτυπώνεται “απεικονιστικά” η ροή και η κοσμική ενέργεια. Όπως λέει η ίδια “Όλα γύρω μας είναι ενέργεια θετική και αρνητική, αλυσιδωτά γεγονότα, αλληλουχίες, “συγκυρίες” σπονδυλωτές ιστορίες που όμως δημιουργούν την ενιαία μεγάλη εικόνα.. μια ιστορία που όλο ξεδιπλώνεται και ξεδιπλώνεται αλλά δεν τελειώνει ποτέ… μόνο μορφή αλλάζει στον χρόνο..”
Η Μαρία Πασχαλίδου χρησιμοποιεί στα έργα της υλικά που συλλέγει από το αστικό περιβάλλον, τσιμέντο, σοβάδες, χώμα, άχυρο, άμμο κ.τ.λ. Με τα έργα της αντιστέκεται στη φθορά, στη χαοτική τάση της ύλης. Η ραφή αποτελεί μια προσπάθεια εναντίωσης στην παρακμή και τη διάβρωση. Είναι μια πράξη αντίστασης στη φυσική διάλυση κι επιστροφής σε μια κατάσταση ακεραιότητας.
Η Σύνθια Γεροθανασίου στο έργο της HieRoToPY_Synapses 2018, “διερευνώντας” τον μικρόκοσμο του ανθρώπινου εγκεφάλου δημιουργεί με PLA ink ένα πλέγμα αναφέρει χαρακτηριστικά: “Ένα πλέγμα, ένα νεφέλωμα από νοητικές και συναισθηματικές διεργασίες μας περιβάλλει και μας συνδέει. Η Πληροφορία, που διακινείται και δημιουργεί «νήματα» αλλά και διαδρομές μιας κοσμικής αόρατης δαντέλας που συνυφαίνουμε, υποδεικνύει τον «αόρατο» χώρο διασύνδεσης.”
Καλλιτέχνες: Ειρήνη Ασπρίδου, Σύνθια Γεροθανασίου, Ιωάννα Καζάκη, Γιώργος Καλτσίδης, Δέσποινα Shekine Naidi, Μαρία Πασχαλίδου, Ελευθερία Στόικου
