Η συγκεκριμένη ιστορία έγινε ταινία με πρωταγωνιστή τον Τομ Χανκς.
Η αποστολή Απόλλων 13 ήταν επανδρωμένη πτήση στο διάστημα στο πλαίσιο του Προγράμματος Απόλλων της NASA. Δεν πέτυχε τον τελικό στόχο της προσεδάφισης ανθρώπων στη Σελήνη, αφού το κέντρο ελέγχου αναγκάστηκε, λόγω βλάβης του διαστημικού σκάφους, να διακόψει την πτήση και να επιστρέψει το πλήρωμα στη Γη.
Η σύνθεση του πληρώματος ανακοινώθηκε από την NASA στις 6 Αυγούστου 1969, λίγο μετά την επιτυχημένη προσσελήνωση της αποστολής Απόλλων 11. Το πλήρωμα που επάνδρωσε την πτήση του Απόλλων 13 ήταν:
| Ειδικότητα | Ονοματεπώνυμο | Εμβλήματα των αποστολών πριν από την πτήση αυτή | |||||||||
| Κυβερνήτης |  Τζέιμς Άρθουρ Λόβελ |
(4)* |  |
 |
 |
 |
|||||
| Πιλότος του διαστημόπλοιου | Τζακ Σουάιγκερτ |
(1) | |
||||||||
| Πιλότος της σεληνάκατου | Φρεντ Χέιζ |
(1) | |||||||||
Η εφεδρική ομάδα αποτελείτο από τους:
| Ειδικότητα | Ονοματεπώνυμο | Εμβλήματα των αποστολών πριν από την πτήση αυτή | |||||||||
| Κυβερνήτης | Τζον Γιανγκ |
(3) |  |
 |
 |
||||||
| Πιλότος της σεληνάκατου | Τσαρλς Ντιουκ |
(0) | |||||||||
Η εκτόξευση
Η εκτόξευση της αποστολής πραγματοποιήθηκε στις 11 Απριλίου 1970, στις 13:13:00 τοπική ώρα. Λόγω ισχυρών κραδασμών που παρουσιάστηκαν, απομονώθηκε η μεσαία τουρμπίνα της δεύτερης βαθμίδας και διέκοψε αυτόματα την λειτουργία της 132 δευτερόλεπτα πριν από την προγραμματισμένη παύση της. Με την βοήθεια του κεντρικού ψηφιακού υπολογιστή ελέγχου LVDC (Saturn Launch Vehicle Digital Computer) οι υπόλοιπες τέσσερις τουρμπίνες και η τρίτη βαθμίδα αντιστάθμισαν κάπως την απώλεια και το ταξίδι συνεχίστηκε σε τροχιά γύρω από την Γη και με μια πολύ μικρή απόκλιση. Κατόπιν μιάμισης περιφοράς γύρω από την Γη πυροδοτήθηκε η τρίτη βαθμίδα και το ταξίδι συνεχίστηκε με προορισμό την Σελήνη.
Η συντριβή του πυραύλου Saturn
Ένα από τα επιστημονικά πειράματα που διεξήχθησαν ήταν η συντριβή της τρίτης βαθμίδας του πυραύλου, η οποία αποσυνδέθηκε και αφέθηκε να πέσει στην επιφάνεια της Σελήνης. Η πτώση του πυραύλου διήρκεσε τρεις ημέρες, και ο πύραυλος συνετρίβη με ταχύτητα 9.000 χιλιομέτρων την ώρα (2,5 χλμ. το δευτερόλεπτο) σε απόσταση περ. 120 χιλιομέτρων δυτικά-βορειοδυτικά του σημείου προσσελήνωσης της αποστολής του Απόλλων 12.
Η συντριβή που ισοδυναμούσε με έκρηξη 10 τόνων ΤΝΤ προκάλεσε σεισμικές δονήσεις που καταγράφηκαν μετά από 30″ από τον σεισμογράφο που είχε εγκαταστήσει η προηγούμενη αποστολή. Οι σεισμικές δονήσεις συνεχίστηκαν πάνω από τρεις ώρες. Εκτός αυτού, άλλα όργανα κατέγραψαν την παρουσία ιονισμένου νέφους, που συνέπεσε λίγο πριν από την πρώτη σεισμική δόνηση και διήρκεσε σχεδόν ένα λεπτό. Προφανώς, η σκόνη που σήκωσε η πρόσκρουση του πυραύλου στο έδαφος της Σελήνης ιονίστηκε υπό την επήρεια των ηλιακών ακτίνων.
Το ατύχημα και η επιστροφή στην Γη
Κατά την διάρκεια της πτήσης σημειώθηκε έκρηξη σε μια από τις δύο δεξαμενές οξυγόνου. Το διαστημόπλοιο είχε ήδη διανύσει διαδρομή διάρκειας 55 ωρών και 54 λεπτών και βρισκόταν 300.000 χιλιόμετρα από την Γη.
Μια δεξαμενή οξυγόνου του σκάφους εξυπηρέτησης ανατινάχτηκε λίγο μετά την έναρξη λειτουργίας του αναδευτήρα. Ο Σουάιγκερτ μετέδωσε στο κέντρο ελέγχου το παροιμιώδες Houston, we’ve had a problem.
Η έκρηξη προκάλεσε ζημιά και στην διπλανή δεξαμενή οξυγόνου, με αποτέλεσμα την παύση διοχέτευσης οξυγόνου στην κυψέλη καυσίμου και την ακαριαία μείωση της παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος και νερού. Εκτός αυτού σημειώθηκε έλλειψη αποθέματος οξυγόνου στην καμπίνα, με αποτέλεσμα η αποστολή να αντιμετωπίσει σοβαρό κίνδυνο. Η μόνη λύση ήταν η άμεση διακοπή της αποστολής και επιστροφή στη Γη. Η προσσελήνωση ματαιώθηκε και η τροχιά του διαστημοπλοίου τροποποιήθηκε έτσι, ώστε να πραγματοποιήσει καμπύλη επιστροφής αντί να μπει σε δορυφορική τροχιά γύρω από τη Σελήνη.
Η σεληνάκατος πήρε την θέση του κατεστραμμένου σκάφους εξυπηρέτησης ως σκάφος διάσωσης. Ο διασωστικός εξοπλισμός της σεληνακάτου, όμως, πληρούσε λιγότερες προδιαγραφές, αφού αυτή ήταν κατασκευασμένη για λιγότερο πλήρωμα και μικρότερη χρήση. Η παροχή οξυγόνου ήταν μεν αρκετή, αλλά έλειπε η παροχή νερού και ηλεκτρικού ρεύματος, εκτός από μερικές μπαταρίες που ήταν φορτισμένες. Εκτός αυτού, έλειπε η ανακύκλωση του αέρα και δεν επαρκούσε η αποχέτευση του διοξειδίου του άνθρακα. Υπό την καθοδήγηση του πύργου ελέγχου οι αστροναύτες κατασκεύασαν με ό,τι υλικά βρέθηκαν στο διαστημόπλοιο (σακούλες, χάρτες, κολλητική ταινία) έναν πρόχειρο προσαρμογέα του μηχανήματος από το σκάφος εξυπηρέτησης, το έβαλαν σε λειτουργία και πυροδότησαν τους πυραύλους για να επιστρέψουν στην Γη.
