Το Μουσείο Λούβρου (Musee du Louvre) αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά και παλαιά μουσεία Ιστορίας και Τέχνης παγκοσμίως. Το Λούβρο αρχικώς ήταν αμυντικός προμαχώνας (φρούριο δηλαδή). Σύμφωνα με μια εκδοχή η λέξη λούβρο προέρχεται από την σαξωνικής προελεύσεως λέξη «lauer» (ελληνιστί οχυρωμένο φρούριο). Η ιστορία του φρουρίου αρχίζει το 1190 όταν ο βασιλιάς Φίλιππος Β΄ Αύγουστος κατασκεύασε ένα πελώριο οχυρό.
Έπειτα το Λούβρο κατέστη ανάκτορο των Γάλλων βασιλέων, αποκτώντας ωστόσο – τον 15ο αιώνα – την μορφή που γνωρίζουμε σήμερα, όταν ανηγέρθη η πρώτη πτέρυγα παράλληλα με τον ποταμό Σηκουάνα. Ο βασιλιάς Francis I (Φραγκίσκος Α΄) ήταν αυτός που πρώτος καθιέρωσε την συλλογή του Μουσείου (απέκτησε την Μόνα Λίζα το 1519), ενώ στα τέλη του 18ου αιώνα, μετά δηλαδή την Γαλλική Επανάσταση του 1789, μετετράπη επισήμως σε μουσείο: Στις 10 Αυγούστου του 1793 η ιδιωτική βασιλική συλλογή ανοίγει τις θύρες του Μουσείου στο ευρύ κοινό. Το 1803 έφερε το όνομα «Μουσείο του Ναπολέοντα» διαθέτοντας 19 μόνο αίθουσες.
Η ήττα όμως του Γάλλου στρατηγού στο Waterloo (1815) σηματοδότησε μαζικές αντιδράσεις λαών που είχαν απωλέσει έργα τέχνης, με την απαίτηση αυτά να επιστραφούν πάραυτα. Οι ενέργειες των ιθυνόντων να αποκρύψουν έργα κατεστάθησαν αντιληπτές, αναγκάζοντας το Μουσείο, υπό το βάρος των πιέσεων και της διεθνούς δυσφορίας, να επιστρέψει πάνω από 5.000 έργα στους νόμιμους κατόχους. Στον 20ο αιώνα το Μουσείο του Λούβρου κατέστη ακόμη και αποθήκη των Ναζί.
Όταν κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο οι Γερμανοί εισβολείς κατέφθασαν στην Γαλλία, οι Γάλλοι είχαν μεριμνήσει να μεταφέρουν πολλά έργα σε ασφαλή σημεία και κρύπτες, προκειμένου αυτά να μην γίνουν λεία των Ναζί. Όταν αυτοί εισέβαλαν στο Παρίσι, το Μουσείο ήταν σχεδόν άδειο! Επέλεξαν ωστόσο να το μετατρέψουν σε αποθήκη, ώστε να συγκεντρώνουν εκεί διάφορα έργα, κειμήλια και άλλα κλοπιμαία που περιέρχονταν στην κατοχή τους μεσούντος του πολέμου.
Το Λούβρο είναι από τα μεγαλύτερα μουσεία Τέχνης παγκοσμίως με 35.000 έργα τέχνης. Είναι σχεδόν αδύνατο για κάποιον να δει όλα τα εκθέματα του Μουσείου του Λούβρου. Δεν φθάνει μια ζωή! Οι ελληνικές αρχαιότητες και συλλογές καταλαμβάνουν 25 ολόκληρες αίθουσες. Τα πιο ξακουστά ελληνικά έργα τέχνης που φιλοξενεί το Μουσείο είναι η Αφροδίτη της Μήλου (έργο του Αγησάνδρου), η προτομή του Αλεξάνδρου του Μεγάλου (έργο του Λυσίππου), η Νίκη της Σαμοθράκης, η κεφαλή του Ιππέως του Rampin (πρόκειται για άγαλμα εφίππου στους πανελλήνιους Πυθικούς Αγώνες, το σώμα του οποίου φυλάσσεται στο Μουσείο της Ακροπόλεως!), η Μόνα Λίζα του Leonardo da Vinci κ.α. Το Μουσείο διαθέτει πάνω από 445.000 εκθέματα παγκόσμιας κληρονομιάς. Την συλλογή του Μουσείου συναποτελούν περισσότερα από 1.000.000 έργα τέχνης συνολικώς· τα εκθέματα αφορούν μια τεράστια χρονολογική περίοδο, από την αρχαιότητα μέχρι και τα μέσα του 19ου αιώνα.
Έσχατη προσθήκη (1989) απετέλεσε η γυάλινη πυραμίδα ως επίσημη είσοδος στο Μουσείο. Παρά τις αρχικές ενστάσεις, λόγω της μοντέρνας αισθητικής της, η πυραμίδα εκπληρώνει τον σκοπό της κατασκευής της. Ειδικά κατά την δύση του ηλίου, όπου οι ακτίνες αντανακλώνται πάνω στους υαλοπίνακες της πυραμίδας, προσφέρεται στους επισκέπτες ένα φαντασμογορικό θέαμα ακατάβλητης αισθητικής. Αξίζει επίσης να σημειωθεί επίσης ο αστικός μύθος σχετικώς με την «πυραμίδα του διαβόλου», σύμφωνα με τον οποίο η πυραμίδα δήθεν αποτελείται από 666 γυάλινες πλάκες, πράγμα το οποίο δεν ισχύει αφού τα μέρη αυτής απαριθμούνται σε 673.