Solaris, του Στάνισλαβ Λεμ

«Τι είναι ένας “κανονικός” άνθρωπος; Κάποιος που δεν έχει κάνει ποτέ του έστω μία κακή πράξη; Έστω. Αλλά οι σκέψεις του δεν είναι ανεξέλεγκτες; Ίσως κάτι, ένα φάντασμα, ξύπνησε κάπου μέσα του πριν από δέκα ή τριάντα χρόνια κάτι που εκείνος απώθησε κι έπειτα ξέχασε, κάτι το οποίο δεν φοβάται, αφού ξέρει ότι ποτέ δεν θα το αφήσει ν’ αναπτυχθεί και άρα να τον οδηγήσει σε κάποια πράξη».

Το δημοφιλές μυθιστόρημα Solaris, του Στάνισλαβ Λεμ, που μεταφέρθηκε δύο φορές στον κινηματογράφο, με την ταινία-σημείο αναφοράς του Αντρέι Ταρκόφσκι και πιο πρόσφατα αυτή του Στίβεν Σόντερμπεργκ, αποτελεί μία φιλοσοφική κριτική στην ανθρώπινη δυνατότητα να κατανοήσει τον κόσμο.

Το έργο

«Και τώρα, ξαφνικά, μέρα μεσημέρι, συναντά αυτό το πράγμα… αυτή η σκέψη, έχει πάρει σάρκα και οστά, έρχεται και προσκολλάται πάνω του και δεν μπορεί να καταστραφεί… Αναρωτιέται πού βρίσκεται… Ξέρεις πού βρίσκεται; Εδώ στον Σολάρις». Ο Solaris, ένας μακρινός πλανήτης αποτελούμενος από ένα διαστημικό ωκεανό τυλιγμένο με σύννεφα, γίνεται στόχος επιστημονικής έρευνας. Οι επιστήμονες θεωρούν πιθανό ολόκληρος ο πλανήτης να είναι ένα εξωγήινο νοήμον ον. Όταν αποφασίζουν να τον ενεργοποιήσουν με ακτίνες φωτός υψηλής ενέργειας, προκαλούνται παράξενα φαινόμενα που συνοδεύονται από παραισθήσεις του πληρώματος του διαστημικού σταθμού, που βρίσκεται σε τροχιά γύρω απ’ τον πλανήτη.

Πρωτόγνωρα συναισθήματα, αλλόκοτες σκέψεις και αναπάντεχες συναντήσεις, που γεννιούνται από τις ανομολόγητες επιθυμίες των ηρώων του μυθιστορήματος, διαμορφώνουν το πλαίσιο μέσα στο οποίο διατυπώνονται ερωτήματα για την ζωή, το θάνατο, τον έρωτα τον φόβο και την εξιλέωση.

Το έργο ανεβαίνει σε μετάφραση Γιώργου Τσακνιά και διασκευή του Θοδωρή Αμπαζή. Η παράσταση επικεντρώνεται στο υπαρξιακό κομμάτι του σπουδαίου μυθιστορήματος, όπου το υποσυνείδητο των ηρώων έρχεται αντιμέτωπο με τις έννοιες της πραγματικότητας, του υποσυνείδητου και το πόσο προετοιμασμένος είναι ο άνθρωπος για το μεταφυσικό.

Η παράσταση

«…Το μόνο που ψάχνουμε είναι ο άνθρωπος. Δεν χρειαζόμαστε άλλους κόσμους. Καθρέφτες χρειαζόμαστε. Τους άλλους κόσμους δεν ξέρουμε τι να τους κάνουμε. Με λίγα λόγια, ο δικός μας κόσμος μάς είναι αρκετός…».

Για πρώτη φορά στην μακρόχρονη πορεία της, Ομάδα Θεάτρου ΟΠΕRA παραδίδει στο κοινό μία site-specific παράσταση, ειδικά σχεδιασμένη για το Άσυλο Ανιάτων. Πρόκειται για μία σκηνική σύνθεση που συνομιλεί με τον χώρο σε πολλά επίπεδα, αξιοποιώντας δημιουργικά μέρος των εγκαταστάσεων με δρώμενα, προβολές και events που επεκτείνουν την εμπειρία της παράστασης. Η σκηνοθεσία της παράστασης, που υπογράφει ο Θοδωρής Αμπαζής, περιλαμβάνει πρωτότυπη μουσική που θα παίζει ζωντανά επί σκηνής ο Γιάννης Αναστασάκης και χαρακτηρίζεται από έντονη εικαστική προσέγγιση, σε μία συνεργασία για πρώτη φορά με την εικαστικό Ναταλία Μαντά. Η χρήση πολυμέσων είναι ένα ακόμα στοιχείο που χαρακτηρίζει τη δουλειά της ομάδας.

Το Solaris θα παίζεται για πολύ μικρό αριθμό θεατών, μόλις 25, που θα βιώσουν μία μοναδική εμπειρία μέσα σε έναν ειδικά διαμορφωμένο για την παράσταση διάδρομο. Οι δημιουργοί προσεγγίζουν με σεβασμό το χώρο και την ενέργεια 130 χρόνων φροντίδας και αγάπης που έχει προσφέρει σε χιλιάδες άπορους ασθενείς πάσχοντες από χρόνια νοσήματα.

Η ομάδα

Η ομάδα ΟΠΕRA επιχορηγείται από το ΥΠ.ΠΟ. από το 2001, έχει παρουσιάσει πολλές θεατρικές παραστάσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Η έρευνά της επικεντρώνεται στην αναζήτηση των ορίων της θεατρικής πράξης, κάθε φορά με ένα διαφορετικό τρόπο. Η μουσική σκέψη καθορίζει τη δομή των παραστάσεων της, χωρίς να υποβαθμίζει τη θεατρική λειτουργία αλλά να την αναδεικνύει.

Stanislaw Lem
SOLARIS

Μετάφραση: Γιώργος Τσακνιάς
Διασκευή-Σκηνοθεσία: Θοδωρής Αμπαζής
Σκηνικός Χώρος-εγκατάσταση-κοστούμια: Ναταλία Μαντά
Μουσική: Γιάννης Αναστασάκης
Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας
Βίντεο: Στάθης Αθανασίου, Νέστωρ Κοψιδάς
Βοηθός Σκηνοθέτη: Αντιγόνη Φρυδά

Ερμηνεύουν
Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης
Τζωρτζίνα Δαλιάνη
Νέστωρ Κοψιδάς
Δανάη Σαριδάκη

Διάρκεια 80 λεπτά