Η Ελένη Βλάχου ήταν ελληνίδα δημοσιογράφος, χρονογράφος και εκδότρια της εφημερίδας «Η Καθημερινή». Διέγραψε τη δική της λαμπρή πορεία στο χώρο της ενημέρωσης και δικαίως αποκλήθηκε «Η Μεγάλη Κυρία του Ελληνικού Τύπου».
Η Ελένη Βλάχου γεννήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 1911 στην Αθήνα. Ήταν κόρη του Γεωργίου Βλάχου, ιδρυτή και εκδότη της εφημερίδας «Η Καθημερινή», της ναυαρχίδας του Δεξιού Τύπου στην Ελλάδα. Από την πλευρά της μητέρας της Δημαρέτης Κόντου, ήταν εγγονή του καθηγητή της Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Κωνσταντίνου Κόντου.
Από το 1935 άρχισε να γράφει χρονογραφήματα στην «Καθημερινή», με την υπογραφή «Ε». Μετά το θάνατο του πατέρα της, το 1951, ανέλαβε τη διεύθυνση της εφημερίδας και στη συνέχεια εξέδωσε την απογευματινή εφημερίδα «Μεσημβρινή», τις «Εικόνες», το πρώτο εικονογραφημένο περιοδικό στην Ελλάδα και ίδρυσε τις εκδόσεις «Γαλαξίας», που προσέφεραν στο αναγνωστικό κοινό σημαντικά έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίες σε προσιτές τιμές.
Αμέσως μετά την επιβολή της δικτατορίας, τον Απρίλιο του 1967, διέκοψε την έκδοση των εφημερίδων της και στις 4 Οκτωβρίου του ίδιου χρόνου υποχρεώθηκε από τους συνταγματάρχες σε κατ’ οίκον περιορισμό, επειδή αποκάλεσε τον Στυλιανό Παττακό «κλόουν» σε συνέντευξή της στην ιταλική εφημερίδα «Λα Στάμπα». Τον Δεκέμβριο του 1967, λίγες μέρες μετά το αποτυχημένο κίνημα του βασιλιά Κωνσταντίνου, δραπέτευσε στο εξωτερικό μεταμφιεσμένη και με πλαστό διαβατήριο και εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο, όπου και παρέμεινε έως τη μεταπολίτευση. Κατά το διάστημα αυτό επισκέφθηκε και άλλες χώρες της Ευρώπης, την Αμερική και την Αφρική και ανέπτυξε έντονη αντιδικτατορική δράση, μαζί με τη Μελίνα Μερκούρη και την Αμαλία Φλέμινγκ.
Επέστρεψε στην Ελλάδα τον Αύγουστο του 1974 και στις 15 Σεπτεμβρίου επανακυκλοφόρησε την «Καθημερινή», με στόχο μία εφημερίδα ανανεωμένη που θα απευθυνόταν «στη φωτισμένη Δεξιά και τη λογική Αριστερά» και θα διαβαζόταν από την ελληνική «νομενκλατούρα», που σήμερα ονομάζεται «ελίτ». Με τις εκλογές της 17ης Νοεμβρίου 1974, έγινε μέλος της πρώτης μεταδικτατορικής Βουλής, ως βουλευτής επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας.
Το 1987, λόγω οικονομικών προβλημάτων κι επειδή δεν είχε απογόνους να συνεχίσουν το έργο της, πούλησε την «Καθημερινή» στον τότε τραπεζίτη Γεώργιο Κοσκωτά και αποσύρθηκε από το χώρο του Τύπου. Για τη συναλλαγή της με τον μεγαλοαπατεώνα Κοσκωτά, όπως αποδείχθηκε σύντομα, βρέθηκε αντιμέτωπη με τη δικαιοσύνη και καταδικάστηκε σε φυλάκιση 2 ετών με αναστολή για αποδοχή προϊόντων εγκλήματος και παράνομη εξαγωγή συναλλάγματος.
Η Ελένη Βλάχου πέθανε στην Αθήνα στις 14 Οκτωβρίου 1995, σε ηλικία 84 ετών. Είχε παντρευτεί δύο φορές: το 1935 με τον Ιωάννη Αρβανιτίδη και το 1951 με αξιωματικό του Πολεμικού Ναυτικού, Κωνσταντίνο Λούνδρα.
Η Ελένη Βλάχου εξέδωσε τις συλλογές χρονογραφημάτων «Επίκαιρα» (1949) και «Γιατί δεν τα λέτε» (1977), το ταξιδιωτικό «Εντυπώσεις από τη Ρωσία» (1954) και τα βιβλία απομνημονευμάτων «Στιγμιότυπα» (1986) και «Πενήντα και κάτι…» (1991). Τα χρονογραφήματά της, τοποθετημένα στη σύγχρονη κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα, έχουν λεπτότητα, αφηγηματική άνεση και χάρη, χωρίς να τους λείπει η διεισδυτική όραση και ο κοινωνικός προβληματισμός.
