Ο Manu Bennet είναι Νεοζηλανδός, παγκοσμίου φήμης ηθοποιός, που έχει στο βιογραφικό του σημαντικές συνεργασίες όπως: το μονομάχο στην τηλεοπτική σειρά Σπάρτακο, τον στρατηγό Μάρκο Αντώνιο στην Ζήνα την Πριγκίπισσα του Πολέμου, στρατηγό Αζόγκ στην τριλογία
του Hobbit, τον Deathstroke, τον θανατηφόρο εκτελεστή της DC στη σειρά Arrow και πολλές άλλες μεγάλες επιτυχίες.
Ο φιλέλληνας Manu φωτογραφίζεται αποκλειστικά για το ARTme και μοιράζεται μαζί μας, τα όνειρα του και την αγάπη του για την Ελλάδα και μας συστήνει την ταινία «Πέντε 5» το ολοκαύτωμα της Σαμοθράκης στην επανάσταση του 1821 που κάνει πρεμιέρα στις 16 Μαρτίου στην Αλεξανδρούπολη.
— Ταξίδεψες από τη Νέα Ζηλανδία στην Αλεξανδρούπολη, στην Ελλάδα, για τα γυρίσματα της ταινίας «Πέντε 5». Πως σου φάνηκε η πόλη; Πως προσέγγισες τον ρόλο σου;
Η τοποθεσία των γυρισμάτων στην Αλεξανδρούπολη μας έδωσε πολλές πληροφορίες. Η Σαμοθράκη ήταν ορατή και σε μικρή απόσταση οδήγησης από τα τουρκικά σύνορα όπου γίνονταν και στρατιωτικές επιχειρήσεις με συνεχείς εντάσεις την περίοδο που βρισκόμουν εκεί. Καθώς εξερευνούσα ιστορικές τοποθεσίες της περιοχής, ανακάλυψα ένα παλιό οθωμανικό λουτρό κοντά στα σύνορα, για το οποίο έπεισα τον σκηνοθέτη να το χρησιμοποιήσει σε μια σκηνή για να δημιουργήσει μια εικόνα για τον χαρακτήρα μου, τον ‘Αραν, έναν άνδρα μιας μυστηριώδους μικτής καταγωγής, που ζει ως άστεγος στο νησί της Σαμοθράκης. Ο Άραν αντιπροσωπεύει ένα μείγμα και των δύο κόσμων και βλέπει τη σύγκρουση αμερόληπτα έως ότου εγκλωβιστεί απρόθυμα στη βία. Ο Βασίλης Τσικάρας, ο σκηνοθέτης της ταινίας «Πέντε» είχε απολαύσει την ερμηνεία μου ως Κρίξο στη σειρά με τους μονομάχους, τον «Σπάρτακο», αλλά αποφασίσαμε να μην μετατρέψουμε τον Άραν σε ξιφομάχο δολοφόνο, αλλά να δημιουργήσουμε έναν πιο σύνθετο και διστακτικό χαρακτήρα που δεν ήθελε να έχει καμία σχέση με τον πόλεμο. Το γιατί είναι απρόθυμος αποκαλύπτεται μέσα στη σπηλιά που ζει, όπου ο Αραν έχει κατασκευάσει ένα βωμό για τη γυναίκα και τον γιο του, που
χάθηκαν και οι δύο σε κάποια παλαιότερη σύγκρουση τις επανάστασης.
— Είσαι λάτρης της ιστορίας. Πιστεύεις ότι η υποκριτική συνάδει με την ιστορία;
Μια ιστορία διηγείται με διαφορετικούς τρόπους, με άλλον από τους νικητές και με άλλον από τους ηττημένους και συχνά η πολυπλοκότητα ανακαλύπτεται στις ταινίες. Ελπίζω ο ρόλος μου να βοηθήσει στην εξισορρόπηση της ανθρώπινης πτυχής αυτού, που κατά τα άλλα είναι ένα φρικτό γεγονός στην ιστορία.
— Είναι πολύ γνωστό ότι είσαι φιλέλληνας και επισκέπτεσαι την Ελλάδα πολύ συχνά και όχι μόνο για επαγγελματικούς λόγους. Τι είναι αυτό που σε κάνει να αγαπάς την Ελλάδα;
Παρά την κατάσταση του κόσμου σε παγκόσμιο επίπεδο, πιστεύω πάρα πολύ στις ανθρώπινες δυνατότητες. Τα θεμέλια της σύγχρονης σκέψης γεννήθηκαν στην αρχαία Ελλάδα και ανακαλύπτω για εμένα ότι σκέφτομαι πιο βαθιά όταν βρίσκομαι στην Ελλάδα. Η συνείδησή μου εμπνέεται όταν κοιτάζω αρχιτεκτονικά μνημεία, όπως την Ακρόπολη και σκέφτομαι βαθιά τα μοτίβα της συμπεριφοράς μας. Η Δημοκρατία είναι το σημείο αναφοράς που υποστηρίζει τα δικαιώματα όλων παρά τα όσα συμβαίνουν με αυτή τη συγκεκριμένη έννοια.
— Η βιομηχανία του κινηματογράφου της Νέας Ζηλανδίας πόσο διαφέρει από την βιομηχανία κινηματογράφου της Ευρώπης;
Έχουμε ταινίες στη Νέα Ζηλανδία για την ιστορία της χώρας μας, αλλά οι ιστορίες συνήθως ακολουθούν την περίοδο μετά τον βρετανικό αποικισμό. Για τους Μαορί ο κόσμος μας είναι ίδιος, όπως η Ελλάδα ήταν υπό την Οθωμανική κυριαρχία. Οι Μαορί, οι Αβορίγινες της Αυστραλίας και οι αυτόχθονες πληθυσμοί της Βρετανικής Κολομβίας/Καναδά βρίσκονται όλοι, επί του παρόντος, υπό την κυριαρχία της εισβολής της Βρετανικής Αυτοκρατορίας.
“Η τέχνη μου επέτρεπε πάντα μια ελευθερία σκέψης και έκφρασης, αν και συχνά περιορίζεται από το σενάριο και τη σκηνοθεσία. Προσπαθώ να είμαι ειλικρινής με την υποκριτική μου.”
— Ποιος ρόλος στην καριέρα σου έχει μείνει ανεξίτηλος στη μνήμη σου και θα σου άρεσε πολύ να τον ξαναπαίξεις;
Η ιστορία της εξέγερσης των σκλάβων υπό τον μονομάχο Σπάρτακο και τον στρατηγό του, τον Κρίξο, λέει για έναν ιστορικό αγώνα για την ελευθερία ενάντια στις επιθετικές αυτοκρατορικές δυνάμεις, τους Ρωμαίους. Ο ρόλος μου ως Κρίξος ήταν γεμάτος με υπέροχες στιγμές και ευκαιρίες υποκριτικής, αντιμέτωπος με το τι σημαίνει να είσαι άντρας, να συμπεριφέρεσαι σαν άντρας, είτε καλός, είτε κακός.
— Πότε συνειδητοποίησες ότι θέλεις να γίνεις ηθοποιός; Τι είναι αυτό που «ακολουθείς» ως ηθοποιός στη ζωή σου; Σου έχουν δώσει κάποια επαγγελματική συμβουλή που σου άνοιξε νέους ορίζοντες στην υποκριτική;
Η τέχνη μου επέτρεπε πάντα μια ελευθερία σκέψης και έκφρασης, αν και συχνά περιορίζεται από το σενάριο και τη σκηνοθεσία. Προσπαθώ να είμαι ειλικρινής με την υποκριτική μου. Κάθε μέρα ακολουθώ το μονοπάτι που έχω μπροστά μου με εμπιστοσύνη, η οποία ενθαρρύνεται κυρίως από τους οικείους μου. Τίποτα δεν είναι καλό μόνο του, ούτε καν η υποκριτική.
— Πως τα προλαβαίνει όλα ένας ηθοποιός που ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο;
Μια από τις ευλογίες της καριέρας μου στην υποκριτική είναι να ταξιδεύω στον κόσμο. Μπόρεσα να δω τόσες πολλές χώρες και είχα την ευλογία να βιώσω πολλούς πολιτισμούς, να δω κοινωνικά χαρακτηριστικά και εκφράσεις από πρώτο χέρι. Το να μπορώ να απορροφώ αυτές τις οικείες στιγμές μου έχει δώσει κάποιο περιεχόμενο, κάτι που με κάνει, ένα μικρό κομμάτι αυτών των κόσμων έχοντας ενσυναίσθηση.
Βρείτε τη συνέντευξη στο έντυπο τεύχος Μαρτίου του ARTme:
Εξώφυλλο: Manu Bennett
Φωτογραφία: Xander Romanov
Art Director: Μαρία Κορινθίου
Ενδυματολόγος: Τζόρτζια Συναχερή
Make-up Artist: Εύα Ζαχαριάδου
Hair Stylist: Δημήτρης Βέργος
Interview: Φάνης Κοτσίφης
Manu Bennett is a New Zealander, a world-renowned actor who has important collaborations such as: the gladiator in the TV series Spartacus, General Marc Antony to Xena the Warrior Princess, general Azog the defiler in the Hobbit trilogy, Deathstroke DC’s deadly executioner in the Arrow series and much more
big successes.
The Philhellene Manu is photographed exclusively for ARTme and he shares with us his dreams and his love for Greece and he introduces to us the film «Five 5» the holocaust of Samothrace in revolution of 1821 which premieres in March 16th in Alexandroupolis.
— You traveled from New Zealand to Alexandroupoli in Greece for the filming of the movie «Five 5». How did you like the city? How did you approach your role?
The filming location of Alexandroupolis was very informative. You can see Samothrace on a short distance drive to the Turkish border which military operations were also going on at the time that indicated the ongoing tensions. Exploring local historical sites, I discovered an old Ottoman bath house near the border which I convinced the director to use in one scene to create insight into my character Aran, a man of mysterious mixed origin who lives as a homeless vagrant upon the island of Samothrace. Aran represents a blend of both worlds and views the conflict impartially until he is reluctantly caught up in the violence. Vasilis Tsikaras, the director of the movie “Five 5” had enjoyed my performance as Crixus in the gladiatorial series Spartacus but we relented turning Aran into sword-wielding killer and instead created a more hesitant complex character who wanted nothing to do with war. Why he is, is revealed within the cave he lives where Aran has constructed a shrine to his wife and son, both lost in some prior conflict of the war of the revolution.
— You are a history lover. Do you think the acting is consistent with history?
History is told by the winners and losers in differing ways and often the complexities are discovered in films. I hope part helps to balance the human aspect of what is otherwise a horrific event in history.
— It is well known that you love Greece and you visit the country very often and not only for business. What makes you love Greece?
Despite the state of the world, I am huge believer in human potential. The foundations of modern thought were birthed in ancient Greece and I find myself thinking more deeply when I am in Greece. My consciousness is inspired when looking at architectural records of time, such as the Acropolis and thinking deeply about the patterns of our human behavior. Democracy is the benchmark upholding the rights of all and despite all that is going on, this one notion.
— How different is the New Zealand film industry from the European industry?
We have films in New Zealand about our country’s history but stories usually follow the period after British Colonisation. For the Maori people our world is the same as Greece under Ottoman rule. The Maori, the Australian Aboriginals and indigenous peoples of British Columbia/Canada are all currently under the rule of the invading British Empire.
“Art has always allowed me a certain freedom of thought and expression, although often confined by script and direction. I try to be truthful with my acting.”
— Which was your favorite role in your career and you would love to play it again?
The story of the slave rebellion under the gladiator Spartacus and his general Crixus tells about one such historical fight for freedom and against aggressive imperial forces, the Romans. My role as Crixus was filled with so many wonderful moments and acting opportunities facing what it means to be a man, to act like a man, both good and bad.
— When did you realize you wanted to be an actor? What is it that you «follow» as an actor in your life? They have given you some career advice that opened up new horizons for you in acting?
Art has always allowed me a certain freedom of thought and expression, although often confined by script and direction. I try to be truthful with my acting. Each day I follow the path ahead of me with a trust, mostly encouraged by those around me. Nothing is good alone, not even acting.
— How does an actor who travels all over the world manage to balance his work & personal life?
One of the blessings of my acting career is travelling the world. I have been able to see so many countries and been blessed with experiencing many cultures and viewing social traits and expressions first-hand. Being able to absorb these intimate moments has given me some content, something that makes me a small part of these worlds and have empathy.
Find the interview in the March print issue of ARTme:
Cover: Manu Bennet
Photographer: Xander Romanov
Art director: Maria Korinthiou
Costume designer: Georgia Synacheri
Make-up Artist: Eva Zachariadou
Hair Stylist: Dimitris Vergos
Interview: Fanis Kotsifis
