Το φαράγγι της Αντιλόπης βρίσκεται στο Page της Αριζόνα των Η.Π.Α., στη γη των θρυλικών Ινδιάνων Ναβάχο. Για την ονομασία του υπάρχουν δυο εκδοχές. Η πρώτη είναι ότι πήρε το όνομα του γιατί είναι ένας τόπος όπου το νερό τρέχει μέσα στους βράχους σαν αντιλόπη. Η δεύτερη και επικρατέστερη σύμφωνα με τους Ινδιάνους είναι ότι το όνομα του οφείλεται στα κοπάδια αντιλόπης που έβοσκαν ελεύθερα στη περιοχή.
Το φαράγγι είναι ένα κρυφό θαύμα, ένας ειδικός τύπος φαραγγιού-σχισμή. Δεν είναι το κλασσικό φαράγγι όπου ανοίχτηκε από τους ποταμούς που το διασχίζουν σταθερά αλλά σχηματίστηκε από καταιγίδες και δυνατές πλημμύρες. Τα συγκεκριμένα είδη φαραγγιού είναι συνήθως λίγα μέτρα στο φάρδος και κυρίως έχουν βάθος.
Πριν από περίπου 200 εκατομμύρια χρόνια, η συγκεκριμένη περιοχή ήταν έρημος όπου οι τεράστιες αμμοθίνες μετανάστευαν λόγω των εποχικών ανέμων.
Το φαράγγι μέσα στην πάροδο του χρόνου σχηματίστηκε από τη διάβρωση των βράχων ψαμμίτη και τη ροή του νερού. Οι άκρες των βράχων λειάνθηκαν και οι πτυχώσεις τους δημιούργησαν ένα πίνακα ζωγραφικής. Οι πλημμύρες έπαιξαν με τη σειρά τους το ρόλο τους στο σχηματισμό ενός γεωλογικού θαύματος.
Οι ακτίνες του ήλιου ανάλογα και με τη θέση του, όταν πέφτουν στους βράχους, τους χρωματίζουν σε διάφορες αποχρώσεις του πορτοκαλί και του κόκκινου. Άρα γίνεται κατανοητό ότι κυρίως στους καλοκαιρινούς μήνες, ειδικά το μεσημέρι, οι σχηματισμοί των βράχων προσφέρουν εντυπωσιακό θέαμα λόγω ότι και οι ακτίνες του ήλιου πέφτουν κάθετα.
Το πιο εντυπωσιακό κομμάτι του φαραγγιού που το κάνει και μοναδικό είναι τα στενά, κυματιστά κενά μεταξύ των πετρωμάτων που δημιουργούν ζωηρά σχέδια, καθώς το φως του ήλιου περνά μέσα τους. Οι ακτίνες του ήλιου δίνουν ένα μοναδικό χρώμα και ένταση σε όλες τις χρωματικές αποχρώσεις του τοπίου.
Περιλαμβάνει δυο τμήματα το άνω φαράγγι με την ονομασία Crack και το κάτω φαράγγι, με την ονομασία The Corkscrew. Στη γλώσσα όμως των Ινδιάνων το άνω φαράγγι έχει την ονομασία Tse Bighanillini και σημαίνει ουσιαστικά τον τόπο που το νερό περνάει από τα βράχια.
Έχει τοίχους ύψους 37 μέτρων και είναι 200 μέτρα σε μήκος. Σχετικά με το κάτω φαράγγι το ονομάζουν Hazdistazi, που μεταφράζεται ως σπειροειδείς πέτρινα τόξα. Έχει μήκος 407 μέτρα.
Η πρόσβαση στο εσωτερικό του φαραγγιού γίνεται από ειδικά διαμορφωμένα μονοπάτια ή από σκάλες. Το άνω φαράγγι δέχεται τις περισσότερες επισκέψεις λόγω ευκολότερης πρόσβασης και του μικρότερου κινδύνου σε περίπτωση πλημμύρας. Η είσοδος του και σε όλο το μήκος του είναι στο επίπεδο του εδάφους και για το λόγο αυτό δεν χρειάζεται ανάβαση.
Το κάτω μέρος είναι δύσκολο να πλοηγηθεί. Είναι βαθύτερο και η κάθοδος είναι περίπου 30 μέτρα μέσω απότομων σκαλοπατιών. Είναι επικίνδυνο και λόγω της πτώσης άμμου που κάνει τα μεταλλικά σκαλοπάτια ολισθηρά.
Η ιδιομορφία του φαραγγιού είναι ο κυκεώνας σχεδίων που σχηματίζονται. Τα ιζηματογενή στρώματα συνήθως είναι οριζόντια αλλά στο φαράγγι της Αντιλόπης υπάρχει το χαρακτηριστικό της σταυρωτής διαστρωμάτωσης.
Οι βράχοι του φαραγγιού βρίσκονται σε κατάσταση συνεχούς ροής και σε συνεργασία με τη φύση θα αλλάζει πάντα, σχεδόν σε καθημερινή βάση. Το μοτίβο του φαραγγιού είναι να κόβεται βαθιά όπου μπορεί, από το νερό και τον αέρα όπου σε συνδυασμό με τους μεγάλους αμμόλοφους μας δίνουν τα στριφογυριστά σχήματα στους βράχους.
Οι ξαφνικές πλημμύρες που πλήττουν το φαράγγι, παρουσιάζονται και στις μέρες μας. Μάλιστα το 2006, μια πλημμύρα που διήρκεσε 36 ώρες είχε ως αποτέλεσμα να κλείσει το φαράγγι για 5 μήνες.
Το φαράγγι της Αντιλόπης έχει τη μεγαλύτερη επισκεψιμότητα στις Η.Π.Α. μετά το Grand Canyon. Δημοφιλής τοποθεσία για περιηγητές και φωτογράφους.Οι γεωλογικοί σχηματισμοί του φαραγγιού σε συνδυασμό με τα χρώματα και το φως του ήλιου δημιουργούν εικόνες που δεν θα συναντήσει κάποιος σε άλλο φαράγγι του κόσμου και γι’ αυτό το λόγο το φαράγγι της Αντιλόπης σπάει τα ρεκόρ επισκεψιμότητας κάθε χρόνο στην Αμερική με τους επισκέπτες να μιλούν για μια μοναδική εμπειρία.
Για να επισκεφθεί κάποιος το φαράγγι θα πρέπει να γίνει μόνο μέσω εξουσιοδοτημένων ιδιωτικών ξεναγών. Οι βροχές μπορούν αστραπιαία να πλημμυρήσουν το φαράγγι και ο κίνδυνος που ελλοχεύει είναι τεράστιος.
Το 1997 μάλιστα, 11 τουρίστες έχασαν τη ζωή τους , από μια πλημμύρα. Αξιοσημείωτο γεγονός είναι ότι παρόλο που η βροχή που είχε πέσει εκείνη την ημέρα ήταν σχετικά λίγη, οι μεγάλες ποσότητες νερού που είχαν κρατηθεί στο φαράγγι από προηγούμενες βροχές, ήρθαν με ορμή και είχαμε το τραγικό αποτέλεσμα. Μάλιστα ο μόνος που σώθηκε ήταν ο ξεναγός.
