Ο χορογράφος Σπύρος Κουβαράς και η ελληνογαλλική ομάδα σύγχρονου χορού, Synthesis 748 Dance Co. υπογράφουν την νέα τους δουλειά με το έργο, “COYOTE, we used to be humans”, που θα παρουσιαστεί στο Πρώην Βιομηχανικό Πάρκο ΠΛΥΦΑ, για πέντε παραστάσεις απο 25 έως και 29 Νοεμβρίου. Μετά τα residencies σε Παρίσι και Μονπελιέ και την πρώτη, open studio, παρουσίαση, του έργου, στο Διεθνές Χορογραφικό Κέντρο AGORA του Montpellier Danse, ο χορογράφος και η ομάδα του επιστρέφουν στην Αθήνα για την πρεμιέρα και τέσσερις ακόμα παραστάσεις.
Ο μετα-ανθρωποκεντρισμός αναιρεί την ιδέα ενός εμπρόθετου και κυρίαρχου πλάσματος και μιας ιεραρχίας των ειδών. Το άτομο προσεγγίζεται ως ένα επιμέρους στην πολλαπλότητα του όλον, αναπτύσσει σχέσεις συντρόφευσης με την ετερότητα και στο οντολογικό κενό που έτσι διανοίγεται εισρέουν καλπάζοντας άλλα είδη…(Rosi Braidotti)
Εκκινώντας από τις φιλοσοφικές θεωρήσεις της Donna Haraway και της Rosi Braidotti,ο χορογράφος δημιουργεί ένα μετα-μυθολογικό, παραστατικό, περιβάλλον, εντός του οποίου το άτομο δεν λογίζεται πια ως ανθρωπόμορφη οντότητα, αλλά ως σχέση και ως συνάρθρωση ανάμεσα στην ανθρωπινότητα και τη ζωικότητα, ανάμεσα στον πολιτισμό και τη φύση.
Το έργο, οπτικοποιεί ένα αγεωγράφητο οικοτοπίο και μας καλεί να φανταστούμε τον κόσμο ως το προσωρινό αποτέλεσμα της σταδιακής ενοποίησης των ετερογενών στοιχείων του, ως “πολύκοσμο-pluriverse”. Από το αρχέτυπο και τη μνήμη μέχρι την ουτοπική παρόρμηση, η χορογραφία αναδύεται ως αόρατο νήμα που συνδέει τους τέσσερις ερμηνευτές σε ένα τελευταίο χορό, λίγο πριν ο άνθρωπος μετατραπεί σε πολυπλανητικό ον.
Εμείς θέσαμε το εξής ερώτημα στους συντελεστές της παράστασης: Τι ζώον.ον ήταν ο άνθρωπος πριν από 1000 χρόνια και τι ζώο.ον σκέφτονται πως θα είναι σε 1000 χρόνια.
Ο Σπύρος Κουβαράς| Χορογράφος
Πριν από χίλια χρόνια ήμασταν ένα “εξελιγμένο” δίποδο με ζωώδη ένστικτα επιβολής και κυριαρχίας απέναντι, κυρίως, στους ομοίους μας. Σήμερα, αν και φαινομενικά είμαστε ένα πιο εξευγενισμένο δίποδο με “πιο εξελιγμένο εγκέφαλο”, εντούτοις τα ένστικτα επιβολής και κυριαρχίας μας, δεν περιορίζονται μόνο απέναντι στους ομοίους μας, αλλά πλέον και απέναντι σε ολόκληρη τη φύση. Σε χίλια χρόνια, νομίζω πως θα είμαστε ένα υβρίδιο οργανισμού και μηχανής, πιθανόν να έχουμε φτερά για παράδειγμα, με ότι αυτό συνεπάγεται. Ωστόσο, σε δυο χιλιάδες χρόνια, αν και δεν ερωτήθηκα για τότε, και επειδή η εξέλιξη δεν είναι ακριβώς γραμμική, ελπίζω και εύχομαι ότι ένας αληθινά homo sapiens θα έχει κάνει την εμφάνιση του και θα καταφέρουμε να φτιάξουμε αταξικές κοινωνίες για να ζούμε σε πλήρη εναρμόνιση με άλλα είδη, οργανισμούς και διαγαλαξιακούς πολιτισμούς.
Στέλλα Δημητρακοπούλου | Δραματουργός
Το έργο αυτό δημιουργεί μια ρωγμή στην εξελικτική γραμμικότητα του χρόνου. Στη ρωγμή αυτή το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον συγκλίνουν οπότε τα σώματά μας ανά πάσα στιγμή εμπεριέχουν το ζωώδες, το ανθρώπινο και το μετα-ανθρώπινο. Πιστεύω ότι, η ανθρώπινη φύση δεν χαρακτηρίζεται από μια μόνο ταυτότητα και αυτό γίνεται εμφανές και μέσα στη συγκεκριμένη χορογραφία. Πώς κινείται ένα ζώο, ένας άνθρωπος και ένα cyborg; Χωρίς να μπορούμε εύκολα να διαχωρίσουμε τις διαφορές τους, το ερώτημα παραμένει ανοιχτό και ίσως αναπάντητο. Εν τέλη, στο έργο αυτό όπως και στη ζωή, φανερώνεται μπροστά στα στα μάτια μας η ανά πάσα στιγμή πολυδιάστατη και διαρκώς μεταβαλλόμενη υπόστασή μας.
Κορίνα Κοτσίρη | Καλλιτεχνική συνεργάτις
Έχει πολύ ενδιαφέρον αυτή η ερώτηση γιατί απευθύνεται από έναν άνθρωπο σε άνθρωπο. Ο άνθρωπος είναι ανοικτός, επανακαθορίζεται, δημιουργείται, μετασχηματίζεται αδιάλειπτα στην εγκόσμια διαδρομή του. Αυτό αφορά το βάδισμά του, τον τρόπο σκέψης του, τη σχέση του με την κοινωνία. Βρισκόμαστε σίγουρα απέναντι σε μια κυριολεκτικά ποιοτική μετάλλαξη ως προς τις δυνατότητες και τις εφαρμογές της σύγχρονης τεχνολογίας. Η πορεία του ανθρώπου δεν μπορεί να σταματήσει. Το θέμα είναι τι ωραίο θα μείνει από τον άνθρωπο που έζησε πριν 1000 χρόνια και τι θα επιλέξουμε ως χαρακτηριστικά μας, αν θεωρήσουμε ότι ο άνθρωπος ουσιαστικά αυτοδημιουργείται. Ποιές είναι οι πραγματικές μας ανάγκες;
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Ιδέα, Χορογραφία: Σπύρος Κουβαράς/Διευρυμένη Σκηνογραφία, Κοστούμια: Αντώνης Βολανάκης/Πρωτότυπη Μουσική: Γιώργος Κουβαράς/Καλλιτεχνική Συνεργάτις: Κορίνα Κοτσίρη/Δραματουργία: Στέλλα Δημητρακοπούλου/Σχεδιασμός Φωτισμών: Θωμάς Οικονομάκος/Κατασκευή Κοστουμιών: Δέσποινα Μακαρούνη/Βοηθός Χορογραφίας: Άγγελος Παπαδόπουλος/Βοηθός Σκηνογραφίας: Marina Dolcetti/Χορευτές: Αναστασία Βαλσαμάκη, Alexandra Rogovska, Μάνος Κότσαρης, Σπύρος Κουβαράς
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Βιομηχανικό Πάρκο ΠΛΥΦΑ/Κορυτσάς 39, Αθήνα/Μετρό: Κεραμεικός/Τηλέφωνα επικοινωνίας: 6972501858/Τιμή εισιτηρίου: 12 €, γενική είσοδος/Προπώληση εισιτηρίων: https://www.viva.gr/tickets/dance/coyote-we-used-to-be-humans/
