Εκεί ακριβώς, στο μέσος του πουθενά, πάνω σ’ έναν λόφο, ο Γιώργος Κοκοτός εντόπισε ένα ευρύ ξέφωτο κι αποφάσισε να κάνει το μεγάλο βήμα. Να εγκαταλείψει την ζωή της πόλης και να εγκατασταθεί εκεί χτίζοντας το σπίτι του κι ασχολούμενος- παράλληλα με το κύριο επάγγελμά του πολιτικού μηχανικού- με την καλλιέργεια της γης και την παραγωγή κρασιού.

Στην επιθυμία του αυτή- μεγάλο τόλμημα ουσιαστικά- αρωγό του βρήκε την Αγγλίδα σύζυγό του Anne η οποία, όχι μόνο δεν έφερε καμιά αντίρρηση,  αλλά αντίθετα τον παρότρυνε σ’ αυτή του την απόφαση. Και στην συνέχεια μ’εκείνο  το ακαταμάχητο αγγλοσαξωνικό  φλέγμα, ανάμικτο με χιούμορ και καρτερία,  ξεπερνούσε  μ’ ένα χαμόγελο κάθε ανυπέρβλητη σχεδόν δυσκολία. Κι υπήρξαν πολλές τέτοιες.  Δεν θα ήταν επομένως υπερβολή να ειπωθεί ότι στην  Anne ουσιαστικά  οφείλεται η επιτυχία του όλου εγχειρήματος αφού εκείνη ήταν που ενστερνίστηκε την  λίγο τρελή του παρόρμηση  να εγκατασταθεί  στο πουθενά.