Στις 12 Ιουνίου 1942, η 13χρονη Άννα Φρανκ παίρνει δώρο από τον πατέρα της ένα κόκκινο ημερολόγιο με κλειδαριά, αυτό ακριβώς που είχε χαζέψει λίγες μέρες πριν στη βιτρίνα ενός βιβλιοπωλείου στο Άμστερνταμ, κοντά στο σπίτι της. Δυο μέρες αργότερα αρχίζει να γράφει τις σκέψεις της.
Η μικρή Άννα δε θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί πως τα γραπτά της και κατ’ ουσίαν η καταγραφή της αυτοομηρίας των οκτώ μελών της οικογένειάς της κατά τη διάρκεια της γερμανικής Κατοχής έως την 1η Αυγούστου του 1944, ημερομηνία κατά την οποία συνελήφθησαν, η εφηβική, σχεδόν ανέμελη ματιά της θα αποτελούσε όχι μόνο ένα ιστορικό ντοκουμέντο αλλά και την «βίβλο των ημερολογίων», ένα μάθημα ενάντια στο φασισμό και τη ναζιστική θηριωδία.
Η Άννα έγραψε το ημερολόγιό της στο ιστορικό σπίτι της οδού Πρίσενγκρατς 263, το οποίο σήμερα αποτελεί την έδρα του Ιδρύματος που φέρει το όνομά της. Ακόμα και γνωρίζοντας την τραγική κατάληξη των ηρώων της ιστορίας της Άννας, ο αναγνώστης χαμογελά, οι σελίδες του ξεχειλίζουν από αγάπη και θέληση για ζωή.
Ένα σχεδόν μήνα αργότερα, αφότου η Άννα ξεκίνησε να γράφει, η μεγαλύτερη αδερφή της Μαργκό έλαβε μια επίσημη κλήση προκειμένου να οδηγηθεί σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Ο πατέρας της ο επιχειρηματίας Όττο Φρανκ, ο οποίος διατηρούσε εργοστάσιο πηκτίνης οδήγησε την οικογένειά του και την οικογένεια του συνεταίρου του Βαν Πελς σε ένα δωμάτιο στην πίσω μεριά της εταιρείας του Opekta. Τα δωμάτια στο πίσω μέρος της εταιρείας, ήταν κρυμμένα πίσω από μια κινητή βιβλιοθήκη. Με τη βοήθεια των πιστών υπαλλήλων του έμειναν κρυμμένοι για δύο χρόνια και ένα μήνα.
Τον Αύγουστο του 1944 συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η Άννα -όπως και η αδερφή της- πέθανε από κακουχίες, χτυπημένη από τύφο στα 15 της στο στρατόπεδο Μπέργκεν-Μπέλσεν. Η μητέρα τους πέθανε από ασιτία στο Άουσβιτς. Από όλους όσους έζησαν στη σοφίτα αυτή, επέζησε μόνον ο πατέρας της, Όττο Φρανκ, ο οποίος επέστρεψε στην Ολλανδία και συνειδητοποίησε μήνες αργότερα ότι ήταν ο μόνος επιζών. Οι Δανοί που τους είχαν βοηθήσει στη διάρκεια του πολέμου, του παρέδωσαν το ημερολόγιο της Άννας που είχε βρεθεί μετά τη σύλληψή τους στη σοφίτα και πριν αυτή λεηλατηθεί από την ολλανδική αστυνομία και τη Γκεστάπο.
