Ο Μιχάλης Σαράντης είναι το είδος ηθοποιού, που η υποκριτική του δεινότητα, η παρουσία του και το βλέμμα του σε καθηλώνουν, σε συνδιασμό με το έμφυτο ταλέντο και την ψυχική του δύναμη που αναβλύζει από μέσα του.
Ο λόγος του, ο τρόπος που κινείται και φέρει επί σκηνής, σε καθηλώνει και σε ταξιδεύει με κάθε του κίνηση, με την γοητεία του να βγαίνει αβίαστα, μαγεύοντας το κοινό του.
Και αυτή είναι η δουλειά, η τέχνη του ηθοποιού. Να γοητεύει, να μαγεύει, να σε ταξιδεύει, να σε υπνωτίζει, να ενώνεται ψυχικά μαζί σου και να μοιράζεται συναισθήματα.
Αυτή είναι και η δύναμη του Μιχάλη Σαράντη που τον καθίστα στην λίστα των σπουδαίων ηθοποιών της γενίας του: Η φωτιά που κρύβει μέσα του.
Αυτή τη περίοδο θεατρικά βρίσκεσαι στο θέατρο Αλκυονίς, στην παράσταση «Αίας του Σοφοκλή» με τον κόσμο να σε καταχειροκροτεί για την σπουδαία σου ερμηνεία. Ένα δύσκολο, απαιτητικό έργο, και για μία χειμερινή σκηνή, αλλά ταυτόχρονα και για την σχεδόν μονολογική του φύση.
Η παράσταση δημιουργήθηκε μετά από μια προσωπική μου επιθυμία να συναντηθώ καλλιτεχνικά με το Απόστολο Χαντζαρά επάνω στο συγκεκριμένο έργο.
Ήθελα να συναφηγηθούμε τη ιστορία του Αίαντα,εγώ μέσα από την φωνή και το σώμα μου και ο Απόστολος μέσα από την ζωγραφική του. Όταν μοιράστηκα την σκέψη μου με τον Γιώργο Νανούρη και του ζήτησα να μας σκηνοθετήσει δέχτηκε-ευτυχώς-αμέσως. Ο Γιώργος πήρε ένα όνειρο μου και το έκανε παράσταση, το έκανε πραγματικότητα και τον ευγνωμονώ γι´ αυτό.
Ο Αίαντας είναι με έναν τρόπο η πιο προσωπική μου στιγμή στην δουλειά μέχρι τώρα. Και από άποψη αισθητικής, άλλα και από την σκοπιά του πως αντιμετωπίζεις ένα τόσο μεγαλειώδες κείμενο στο σήμερα. Είναι διπλή η χαρά μου λοιπόν που έχει ακουμπήσει κάποιους ανθρώπους η παράσταση αυτή, γιατί πρώτο από όλους έχει «ακουμπήσει» βαθιά εμένα. Όταν μοιράζεσαι κάτι τόσο προσωπικό και βλέπεις ότι «ακουμπά» και άλλους ανθρώπους, βιώνεις μια πραγματική συγκίνηση και μια βαθύτερη χαρά από αυτήν που πίστευες ότι μπορείς να νιώσεις. Πράγμα που συμβαίνει πολύ σπάνια, στην δουλειά μας φυσικά μπορεί να συμβεί, αλλά είναι σπάνιο και εφικτό και αυτός είναι ένας από τους λόγους που την καθιστά μοναδική. Γιατί θέατρο εκτός των άλλων σημαίνει εκτείθεμαι και μοιράζομαι.
Ένας ηθοποιός πάντα βάζει στοιχεία της προσωπικότητας του στους ρόλους του. Εσύ πως συνδέεσαι με τον χαρακτήρα που καλείσαι να υποδυθείς; Τι ειναι αυτό που σε χαρακτηρίζει ως ηθοποιός;
Κάποια πράγματα στη ζωή γίνονται ερήμην μας και κάποια άλλα εντελώς στοχευμένα. Με τον καιρό η μνήμη συγχέει την αλήθεια, με αποτέλεσμα να μην θυμάσαι τι προέκυψε από τύχη και το τι ήρθε μέσα από πολύ κόπο και σκέψη, γεγονός που εμένα προσωπικά με ανακουφίζει γιατί με βοηθά να αντιλαμβάνομαι ξανά και ξανά ότι δεν έχω τον πλήρη έλεγχο της ζωής μου. Έτσι ακριβώς και στη δουλειά που έχει άμεση σχέση με την ζωή και την καθημερινότητα μου, τα πράγματα δεν έχουν μια απόλυτη απάντηση. Δεν έχω λέξεις να σου πω πως κάνω κάτι ή πως προσεγγίζω έναν χαρακτήρα, ούτε βγαίνω έξω από το σώμα μου για να μπορώ να ξέρω τι με χαρακτηρίζει σαν ηθοποιό. Και ακόμα και αν τις έβρισκα τις λέξεις να στο περιγράψω, μάλλον θα χρειαζόμουν αρκετό χρόνο για να τις γράψω.
Ξέρω ωστόσο ότι με συγκινούν βαθιά τα μεγάλα κείμενα, με απασχολεί πολύ τα τελευταία χρόνια η θεατρική φόρμα που αφηγείται περισσότερο ποιητικά παρά ρεαλιστικά και δουλεύω μεθοδευμένα με έναν τρόπο που διαμόρφωσα μέσα από τις εμπειρίες και τους ανθρώπους που έχω συναντήσει μέσα σε αυτά τα χρόνια. Διαβάζοντας συνεχώς, μελετώντας και κάνοντας «προπόνηση» ακόμα και «μέσα» και κατά την διάρκεια των παραστάσεων.
«Τα νούμερα» είναι ένα σουρεάλ μουσικοχορευτικό θέαμα στην ΕΡΤ. Μίλησε μας για την παρουσία σου στη σειρά αλλά και για τη συνεργασία σου με τον Φοίβο Δεληβοριά.
Είμαι ευτυχισμένος που είμαι μέλος αυτής της ομάδας που από την πρώτη μέρα έγινε παρέα!Υπέροχοι άνθρωποι μπροστά και πίσω από τις κάμερες, όρεξη για κάτι φρέσκο, ήθος και πολλή δουλειά! Είμαι ευτυχισμένος που ο Φοίβος, ένας από τους καλλιτεχνικούς μου φάρους, με τίμησε με την σκέψη του, να είμαι δίπλα του και να δημιουργήσουμε έναν από του πιο τρελούς χαρακτήρες που έχω υποδυθεί μέχρι στιγμής! Η Μάντρα και οι άνθρωποι της είναι, μαζί με το θέατρο και τους συνεργάτες μου, το δεύτερο σπίτι μου.
Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια στροφή στην μυθοπλασία, ύστερα από χρόνια αισθητής τηλεοπτικής παύσης, σε όλα τα κανάλια αλλά και στις επιλογές του κοινού. Πιστεύεις πως αυτό συνέβη επειδή προτιμά ο κόσμος να ταυτιστεί με έναν τηλεοπτικό χαρακτήρα παρά με έναν παίκτη ριάλιτι;
Προσωπικά πιστεύω ότι τα πράγματα κάνουν κύκλους, έρχονται, φεύγουν και ξανάρχονται πιο δυναμικά. Μυθοπλασία σημαίνει χρήματα. Χρήματα δεν έμπαιναν στην τηλεόραση για πολλά χρόνια λόγω της κρίσης, όποτε ήταν και λογικό να στραφεί σε ένα προϊόν που μπορεί να κοστίζει λιγότερο. Αν και διαβάζω ότι υπάρχουν reality αυτή τη στιγμή με αδιανόητα μεγάλα μπάτζετ. Η αγορά είναι ελεύθερη και εγώ είμαι ο τελευταίος που θα κρίνει κάποιον από αυτό που επιλέγει να δει στην τηλεόραση, γιατί εάν σου πω ότι δεν έχω δει ποτε Gntm ας πούμε, θα είμαι ψεύτης. Δεν νομίζω ότι με καθιστά καλύτερο ή χειρότερο, το ότι έχω παρακολουθήσει reality. Άλλο η κουλτούρα να είναι «ποτισμένη» μόνο από ερεθίσματα τα οποία δεν είναι του ύψιστου επιπέδου και άλλο να καμώνεσαι ότι δεν υπάρχουν. Το θέμα είναι το εξής ωστόσο:
Να μαθαίνει η μυθοπλασία από τα λάθη της και να μην επαναλαμβάνεται, πράγμα που δείχνει να το έχει αντιληφθεί,κυρίως γιατί ο τηλεθεατής έχει πρόσβαση στην παγκόσμια μυθοπλασία με ένα κλικ, άρα πρέπει να παρουσιάζει κάτι υψηλού επιπέδου. Το οτι συναγωνίζεται η μυθοπλασία μας, την παγκόσμια αγορά, γιατί δεν γίνεται πλέον διαφορετικά, μόνο καλύτερη την κάνει ήδη, σεναριακά και παραγωγικά και υποκριτικά. Όσο για τον δικό μου τομέα, στο τομέα της υποκριτικής, μόνο θετικά βλέπω ότι μπήκαν στη μυθοπλασία όπου οι ηθοποιοί αναβαθμίζουν και το προϊόν αλλά και την τηλεόραση την ίδια. Δεν υπάρχουν πλέον διαχωριστικές γραμμές, υπάρχει μόνο καλή ή πρόχειρη δουλειά. Παντού.
Ποια είναι τα κριτήρια σου ώστε να κρίνεις ως «ιδανική» μια συνεργασία;
Οι άνθρωποι που την στελεχώνουν σε συνδυασμό με τις συνθήκες εργασίας.
Τι σε ώθησε να γίνεις ηθοποιός;
Μια μεγάλη ανημποριά να μετασχηματίσω την ενέργεια και την περιέργεια που με χαρακτήριζε από παιδί σε συνδυασμό με την μελαγχολία και την ευαισθησία που με διακατείχε τουλάχιστον τότε. Από τύχη έγιναν όλα.Ένας φίλος πήγε σε μια σχολή και τον ακολούθησα.
Το 2015, σε ηλικία 30 ετών, τιμήθηκες με το θεατρικό βραβείο «Δημήτρης Χόρν». Τι σήμαινε αυτό για σένα; Πως σε επηρέασε στην επαγγελματική σου φύση και πορεία;
Το βραβείο ήρθε σε μια δύσκολη οικογενειακή στιγμή, με την μητέρα μου τότε να νοσηλεύεται στο νοσοκομείο με λευχαιμία. Μας έδωσε μια σταγόνα χαράς σε έναν ωκεανό απελπισίας. Θα θυμάμαι για πάντα τη χαρά της μάνας μου όταν πήγα το επόμενο πρωί και της έδωσα τον σταυρό του Χορν στον Ευαγγελισμό.
Ένιωθα και νιώθω μεγάλη τιμή που κάποιοι άνθρωποι διέκριναν κάτι σε εμένα τότε, γιατί αυτό το βραβείο πέραν από την διάκριση, δίνει και κάτι σαν υπόσχεση στον ίδιο το χρόνο σε σχέση με τον βραβευμένο.
Ελπίζω να τους εχω βγάλει ασπροπρόσωπους και τους ανθρώπους που με τίμησαν και τον Χρόνο.
Πως ο Μιχάλης Σαράντης αφουγκράζεται την τέχνη του;
Το θέμα δυστυχώς δεν είναι πως αφουγκράζομαι εγώ την τέχνη μου αλλά η πολιτεία. Σύσσωμος ο κλάδος ζητάει την άμεση ανάκληση του ΠΔ 85 και μια επί της ουσίας αναγνώρισης των σπουδών μας και των κόπων όλων μας.
Δεν είμαστε χομπίστες.
Πατέρας πια. Ο πιο σπουδαίος ρόλος της ζωής. Ένας ρόλος που σου «ξυπνάει» καινούργια συναισθήματα και κατ´ επέκταση «όπλα» σημαντικά για την ψυχική εξέλιξη του ηθοποιού.
Τίποτα δεν είναι είναι ίδιο από τότε που ήρθε η μικρή μας στον κόσμο. Νομίζω ότι αυτή η φράση τα περικλείει όλα!
Τι καινούργιο καλλιτεχνικά να περιμένουμε από τον Μιχάλη;
Συνεχίζουμε με Αίαντα στο θέατρο Αλκυονίς, ετοιμάζουμε κάποιες εξορμήσεις στην Κύπρο, την Θεσσαλονίκη και διάφορες άλλες πόλεις τις Ελλάδας. Περιμένουμε πράσινο φως για δεύτερη σεζόν τα Νούμερα και ακολουθεί μια πολύ ωραία συνεργασία το καλοκαίρι και άλλη μια το χειμώνα που έρχεται οι οποίες ακόμα δεν είναι ανακοινώσιμες. Το μόνο που είναι ανακοινώσιμο είναι ότι έχω μεγάλη χαρά για αυτά που έρχονται και ευγνωμοσύνη για αυτά που ήρθαν φέτος.
