Πρόκειται για συμπεριφορική θεραπεία, που μπορεί να βοηθήσει τους ανθρώπους να ξεπεράσουν τους φόβους ή τις αγχώδεις διαταραχές τους, μέσω της μείωσης των συναισθημάτων άγχους, αγωνίας ή φόβου που μπορεί να έχουν λόγω διαταραχής ή προηγούμενου τραύματος.
Μέχρι σήμερα ωστόσο, έως και οι μισοί πάσχοντες από διαταραχή μετατραυματικού στρες, δεν ανταποκρίνονται σε αυτή τη θεραπεία.
Νέα μελέτη, με επικεφαλής τους ψυχολόγους του Πανεπιστημίου της Νέας Νότιας Ουαλίας, στο Σίδνεϋ, διαπίστωσε ότι η επιμήκυνση των συνεδριών κατά 10 λεπτά, στα οποία οι πάσχοντες έκαναν αερόβια άσκηση, μείωσε τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων διαταραχής μετατραυματικού στρες μετά το τέλος της θεραπείας των εννέα εβδομάδων.
Στην πρώτη μελέτη του είδους της, ερευνητές στο Σίδνεϋ μελέτησαν 130 ενήλικες με κλινικά διαγνωσμένη διαταραχή μετατραυματικού στρες, τους οποίους χώρισαν σε δύο ομάδες. Όλοι συμμετείχαν σε εννέα συνεδρίες θεραπείας έκθεσης διάρκειας 90 λεπτών. Στο τέλος κάθε συνεδρίας, τα μέλη της μιας ομάδας έκαναν 10 λεπτά αερόβιας άσκησης, ενώ τα μέλη της ομάδας ελέγχου έκαναν επί 10 λεπτά παθητικές διατάσεις.
Όσοι έκαναν αερόβια άσκηση, ανέφεραν κατά μέσο όρο μικρότερη βαρύτητα συμπτωμάτων μετατραυματικού στρες -όπως μετριέται στην κλίμακα CAPS-2- από εκείνους που έκαναν διατάσεις.
Ένα ενδιαφέρον σημείο της έρευνας είναι ότι δεν παρατηρήθηκαν σαφείς διαφορές μεταξύ των δύο ομάδων μία εβδομάδα μετά το τέλος του προγράμματος, γεγονός που υποδηλώνει ότι τα οφέλη χρειάζονται χρόνο για να αναπτυχθούν.
Ο καθηγητής Richard Bryant επέβλεψε την κλινική έρευνα που διεξήχθη μεταξύ 2012 και 2018. Στόχος της θεραπείας έκθεσης για τη διαταραχή μετατραυματικού στρες, είναι η εκμάθηση της εξάλειψης, δηλαδή ο ασθενής μαθαίνει να εξισώνει κάτι που μέχρι τώρα είχε συνδέσει με το τραύμα, με μία κατάσταση που τον κάνει να νιώθει ασφαλής.
Ο καθηγητής Bryant και οι συνεργάτες του υποστηρίζουν ότι η σύντομη, έντονη άσκηση, προάγει ένα συγκεκριμένο μόριο ανάπτυξης στον εγκέφαλο που ονομάζεται νευροτροφικός παράγοντας. Πρόκειται για πρωτεΐνη που κωδικοποιείται στον άνθρωπο από το γονίδιο BDNF που βρίσκεται στο χρωμόσωμα 11.
Ο εγκεφαλικός νευροτροφικός παράγοντας δρα σε ορισμένους νευρώνες του κεντρικού νευρικού συστήματος και του περιφερικού νευρικού συστήματος, συμβάλλοντας στην διατήρηση και επιβίωση των υφιστάμενων νευρώνων και ενισχύοντας την ανάπτυξη και τη διαφοροποίηση νέων νευρώνων και συνάψεων. Ο BDNF στον εγκέφαλο, δραστηριοποιείται στον ιππόκαμπο, στον φλοιό και στον πρόσθιο εγκέφαλο, περιοχές ζωτικής σημασίας για τη μάθηση, τη μνήμη και την ανώτερη σκέψη ενώ η δράση του φαίνεται να είναι ιδιαίτερα σημαντική για τη μακροχρόνια μνήμη.
