“journeying towards that which is missed”.

Ομαδική παρουσίαση των Όθωνα Χαραλάμπους, Χλόη Καρνέζη, Fionnuala McGowan.

Υπάρχει κάτι τόσο ανακουφιστικό, όσο και άβολο όταν πρόκειται για την έννοια της διαμονής, της κατοικίας. Ο όρος φέρει μαζί του πολλαπλές ερμηνείες, αφού, ενώ κάπως αυτόματα συνδέεται με τη σταθερότητα, με την ασφάλεια της εγκατάστασης και της παραμονής σε ένα μέρος, φυσικό ή φανταστικό, συχνά υπονοεί και την αποδέσμευση ή τη διατάραξη της σταθερότητας αυτής, το φόβο ή την επιθυμία για μετακίνηση προς ένα νέο, εναλλακτικό, λιγότερο χρησιμοποιημένο ή παρακμάζον παρόν —προς μια πιο συμπεριληπτική πραγματικότητα που συχνά ξεγλιστρά από την τυποποιημένη άποψη του κόσμου γύρω μας, εμάς ως ανθρώπινα όντα.

Η ομαδική παρουσίαση journeying towards that which is missed, σκοπό έχει να εξετάσει την ιδέα της διαμονής, της κατοικίας τόσο με κυριολεκτικούς, όσο και με μεταφορικούς όρους. Κυριολεκτικούς, καθώς οι συμμετέχοντες καλλιτέχνες συναντιούνται χωρικά και εννοιολογικά στο ίδιο πλαίσιο ενός καλλιτεχνικού προγράμματος φιλοξενίας, και ενώ απομακρύνονται από τις βάσεις τους, καλούνται να προσαρμοστούν σε μία νέα—έστω και περιστασιακά—πραγματικότητα, βρίσκοντας νέους τρόπους ύπαρξης στις διαφορετικές διαπροσωπικές, κοινωνικοπολιτικές, αρχιτεκτονικές ποιότητες στις οποίες εκτίθενται.

Μεταφορικούς, καθώς τα έργα που παράγονται κατά τη διάρκεια του προγράμματος, μπορεί στην παρουσίαση, στην παραμονή τους στο χώρο να φαίνονται στατικά, πρόθυμα να εξεταστούν ως διαμορφωμένα αντικείμενα, ταυτόχρονα όμως, πεισματικά λαχταρούν να μεταμορφωθούν, να μην αποτρέψουν ποτέ τη διαρκή εξέλιξή τους. Η τρέχουσα κατοικία των έργων αποτελεί τον χώρο, που μέσω της σταθερότητάς του, θα τους επιτρέψει να αναπτυχθούν και να μελετηθούν, ως θέσεις που δυνητικά μπορούν να μεταβάλλουν το βλέμμα προσωπικών και ψυχοκοινωνικών ποιοτήτων, αντιληπτών ή και φευγαλέων.