Πιθανότατα τον Χρήστο Βασιλόπουλο να τον ξέρεις από τις συμμετοχές του σε διάφορες ελληνικές σειρές. Ίσως τον είδες καθώς παρακολουθούσες μία ξένη σειρά και να αναφώνησες: «Αυτός δεν είναι ο Βασιλόπουλος, Έλληνας; Πως βρέθηκε εκεί;». Το μόνο σίγουρο είναι, ότι δεν περνά απαρατήρητος. Το 2009 ο Χρήστος αποφάσισε να «ακούσει» την ανάγκη του, να μάθει περισσότερα για την τέχνη του και να δοκιμαστεί σε εντελώς καινούρια μονοπάτια, στο χώρο της υποκριτικής, στο Los Angeles. Έτσι έκανε restart και ξεκίνησε από το μηδέν. Συνήθως, του «δίνεται» ο ρόλος του κακού, του ανταγωνιστή. Να φταίει το βλοσυρό του βλέμμα; Μπορεί! Όμως το διάπλατο χαμόγελό του, το οποίο πηγάζει από καρδιάς, σε συνδυασμό με την πραότητα στη φωνή του καθώς σου μιλάει, σε κάνει να σκεφτείς πόσο ισχύει τελικά, το ότι δεν πρέπει να κρίνουμε ένα βιβλίο από το εξώφυλλό του.
— Μίλησε μας για την συμμετοχή σου στη πιο πρόσφατη σειρά του ΑΝΤ1, τη «Ζωή».
Η «Ζωή» είναι μια σειρά από αυτοτελή επεισόδια. Στο έκτο επεισόδιο όπου εμφανίζομαι, υποδύομαι έναν πετυχημένο businessman, ο οποίος κακοποιεί τη γυναίκα του. Αυτή η δουλειά είναι δημιούργημα οικογενειακής φίλης, της Δωροθέας Πασχαλίδη και το τελικό αποτέλεσμα ήταν καταπληκτικό διότι συνδυάζει τόσο τη συγκίνηση, όσο και το γέλιο. Φυσικά ήθελα και να την υποστηρίξω στην πρώτη της δουλειά, αλλά και το γεγονός ότι θα ξαναδούλευα στην Ελλάδα ήταν ελκυστικό. Ποτέ μου δεν έκλεισα την πόρτα στην Ελλάδα. Είναι πάντα μέσα στην καρδιά μου και, αν μια δουλειά με ενδιαφέρει, επιστρέφω. Το μεγαλύτερο δώρο βέβαια ήταν η συνεργασία μου με τη Μαρία Καβογιάννη.
— Πρόσφατα υπήρξες εισηγητής σε σεμινάριο αναφορικά με τα στάδια μιας ακρόασης και το marketing των ηθοποιών. Ποια είναι τα συμπεράσματά σου σύμφωνα με τα δεδομένα που είδες; Είναι ενήμεροι οι επαγγελματίες ηθοποιοί και οι σπουδαστές δραματικής σχολής για όλα όσα πρέπει;
Υπάρχει πολύ καλό υλικό ηθοποιών, όμως δεν υπάρχει η κατάρτιση. Μας το επιβεβαίωσε και η ίδια η Σοφία Δημοπούλου, μία από τις πιο αξιόλογες Casting Director με εμπειρία πάνω από είκοσι χρόνια, η οποία βρέθηκε στο σεμινάριο και είχαμε τη χαρά και την τιμή να συμβουλεύσει τη νεότερη γενιά ηθοποιών που συμμετείχε στο σεμινάριο. Το casting και η ακρόαση θα έπρεπε να είναι ένα βασικό μάθημα στις δραματικές σχολές. Οι σπουδαστές μαθαίνουν τα πάντα στις σχολές υποκριτικής χωρίς να μάθουν πώς θα επικοινωνήσουν τον εαυτό τους και να «κλείσουν» τη δουλειά. Το casting, δυστυχώς, δεν αποτελεί βασικό μάθημα, μαθαίνεται με την τριβή και την προσωπική εμπειρία. Τα μυστικά των ακροάσεων τα μαθαίνεις με τον καιρό και αφού πας – αν καταφέρεις να πας – σε ακροάσεις. Είναι πολύ σημαντικό να αντιληφθείς εγκαίρως ότι δεν κλείνει ο καλύτερος ηθοποιός τη δουλειά.Βλέπω ηθοποιούς στο Los Angeles ο οποίοι την εμπειρία του casting την έχουν συμπεριλάβει σαν μέρος της δουλειάς τους, καθώς και της εκμάθησής τους. Στην Ελλάδα αυτό λείπει. Το casting είναι ένα βασικό εργαλείο του ηθοποιού. Οι Έλληνες ηθοποιοί τώρα αρχίζουν και καταλαβαίνουν τη σημαντικότητα του casting και λαμβάνουν τη γνώση αυτή βλέποντας τις ακροάσεις συναδέλφων από το εξωτερικό.
— Στην Ελλάδα ξέρουμε ποιος είναι ο Χρήστος Βασιλόπουλος, δεν χρειάζονται συστάσεις. Φτάνοντας στην Αμερική τι έκανες ώστε να δικτυωθείς;
Ξεκίνησα από το μηδέν. «Αγκάλιασα» το ότι δεν με ξέρει κανείς, είχα ψυχραιμία, είχα θέσει ένα προσωπικό χρονοδιάγραμμα και λειτούργησα με στρατηγική. Άρχισα να δουλεύω σε όλα όσα ενδεχομένως να είχα αδυναμίες, είτε αυτό λεγόταν υποκριτική στα αγγλικά, είτε αυτό λεγόταν προφορά. Φυσικά μετράνε και οι γνωριμίες, αλλά δεν είναι το 100% των παραγόντων που χρειάζονται ώστε να προχωρήσεις. Δεν σημαίνει τίποτα αν ξέρεις κάποιον και αν θα κλείσεις την εκάστοτε δουλειά. Στην Αμερική είναι πιο αξιοκρατικά τα πράγματα, όλοι έχουν λόγο στις παραγωγές. Πρέπει να συμφωνήσει πολύς κόσμος και να «δει» κάτι σε σένα ώστε να πάρεις κάποιον ρόλο. Έδωσα λοιπόν χρόνο στον εαυτό μου, είπα «θα το ζήσω» και αφέθηκα.
— Δέχθηκες συμβουλές που αποδείχθηκαν «θησαυρός» τον πρώτο καιρό που ήσουν στην Αμερική;
Οι πρώτες συμβουλές ήρθαν από τον Greg Yaitanes, έναν μεγάλο σκηνοθέτη και παραγωγό ελληνικής καταγωγής. Μία από τις συμβουλές του ήταν να πηγαίνω σε όλες τις ακροάσεις να δείχνω τι μπορώ να κάνω. Όχι μόνο σε αυτούς που θα με έβλεπαν, αλλά και σε εμένα τον ίδιο. Έτσι θα μάθαινα περισσότερα γενικά. Μία ακόμη συμβουλή του ήταν να είμαι ο εαυτός μου. Είναι ο λόγος που θα «κλείσουν» κάποιον σε μία δουλειά. Αυτές ήταν οι δύο βασικές συμβουλές που με βοήθησαν και τις ακολουθώ μέχρι και σήμερα.
— Θα πρότεινες σε ένα νέο ηθοποιό, να προσπαθήσει στην Ελλάδα ή να τολμήσει να πάει στο εξωτερικό να δοκιμαστεί;
Αναλόγως τον χαρακτήρα του. Αν νιώθει ότι μπορεί και θέλει να ανοίξει τα φτερά του, θα τον συμβούλευα να το κάνει αυτό το ταξίδι. Είτε για 3 μήνες είτε για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, έχει πολλά να του δώσει όλη αυτή η διαδικασία, όπως εμπειρίες στη δουλειά του και στη νοοτροπία του.
Αν είναι ένας χαρακτήρας που νιώθει ok και χωρίς να το κάνει αυτό το ταξίδι, τότε κανένα πρόβλημα. Μείνε Ελλάδα και δούλεψε το εδώ. Οποιαδήποτε επιλογή είναι η «σωστή», αυτό που νιώθει ο καθένας θα κάνει. Επειδή το έκανα εγώ, δεν σημαίνει ότι θα προτείνω μόνο τον δρόμο που ο ίδιος ακολούθησα.
— Είσαι ικανοποιημένος από τον εαυτό σου με την μέχρι τώρα επαγγελματική σου πορεία εντός και εκτός Ελλάδας; Υπάρχει κάτι που δεν έχεις κάνει, ενώ το ήθελες πολύ;
Είμαι αρκετά ικανοποιημένος, αλλά δεν έχω δώσει αυτό που θέλω. Δεν έχω φτάσει εκεί που θέλω, όμως κάθε σκαλοπάτι που έχω ανέβει είναι ένα βήμα προς τους στόχους μου. Είμαι αρκετά ευγνώμων γιατί κατάφερα και έχω πάρει εμπειρία από τη συμμετοχή μου σε πολύ μεγάλα σετ και σε μεγάλες παραγωγές. Παρόλα αυτά νιώθω ότι έχω πολύ δρόμο ακόμα και φυσικά έχω να μάθω κι άλλα στο χώρο της τέχνης της υποκριτικής. Δεν κρύβω βέβαια ότι θέλω να πρωταγωνιστήσω σε μια ταινία με υπερήρωες. Καθώς επίσης, ναι, να συμμετάσχω σε ταινία του Martin Scorsese, του Quentin Tarantino, του Danny Boyle, του Darren Aronofsky… Αν ποτέ καταφέρω να δουλέψω με αυτά τα ονόματα, θα είναι όνειρο ζωής. Δεν ξέρεις ποτέ, μπορεί και να γίνει.
— Ποια από όλες τις δουλειές σου ξεχωρίζεις μέσα στην καρδιά σου;
Ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου έχει το «Banshee», η σειρά του ΗΒΟ, διότι ήταν η πρώτη σειρά που έκλεισα μετά από δυόμιση χρόνια στην Αμερική. Εκεί βρέθηκα για επτά επεισόδια, ήταν η πρώτη συνεργασία με τον Greg Yaitanes και με έβαλε κατευθείαν στα βαθιά. Κάθε δευτερόλεπτο ήταν απόλαυση!
Επίσης το «Warrior», πάλι του ΗΒΟ ήταν μια εξαιρετική δουλειά που συμμετείχα. Ήταν μια δουλειά που μου άρεσε γιατί ερμήνευσα έναν ρόλο τελείως διαφορετικό απ’ ότι είχα κάνει μέχρι στιγμής, έναν καουμπόι του 1895 στο Σαν Φρανσίσκο. Η συγκεκριμένη σειρά βασίζεται πάνω στα γραπτά του Bruce Lee και κυμαίνεται ως σειρά ανάμεσα στο γουέστερν και τις πολεμικές τέχνες. Όσο για την Ελλάδα, σκέφτομαι και μου έρχονται στο μυαλό πολλές από τις δουλειές που έχω κάνει και δεν ξέρω ποιά να ξεχωρίσω. Σίγουρα τη συνεργασία μου με τον Χάρη Ρώμα στο «Δεληγιάννειον Παρθεναγωγείον» τη θυμάμαι με αγάπη. Στον «Έρωτα» έπαιζα μαζί με την Κοραλία Καράντη, που ήταν ξεκάθαρα σχολείο για μένα. Θυμάμαι επίσης και την τελευταία μου δουλειά στην Ελλάδα, συγκεκριμένα στον ΑΝΤ1, στην οποία είχαμε την απόλυτη ελευθερία να δημιουργήσουμε όλοι οι ηθοποιοί, τη «Λόλα».
— Τι ξεχώρισες από το βιβλίο της Ivana Chubbuck “The Power of the Actor” και αποφάσισες να το μεταφράσεις μαζί με τον Γιώργο Καραμίχο;
Όταν πήγα στο Los Angeles έψαχνα σε ποιο στούντιο υποκριτικής θα πήγαινα για μαθήματα στα αγγλικά. Ο Γιώργος Χρανιώτης μου είχε πει ότι υπάρχει μια αρκετά αυστηρή καθηγήτρια, η Ivana Chubbuck, μια καθηγήτρια υποκριτικής που έχει διδάξει τη Charlize Theron, τον Brad Pitt, την Elisabeth Shue, τον Djimon Hounsou και τη Halle Berry. Πήγα λοιπόν στο masterclass της, την παρακολουθούσα για 5 χρόνια και αποκτήσαμε μια ξεχωριστή σχέση. Ύστερα από την εμπειρία των πέντε χρόνων που αποκόμισα από αυτήν, σκέφτηκα ότι το βιβλίο της, το οποίο είναι best seller και έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες, πρέπει να μεταφραστεί και στα ελληνικά, διότι έχει να πει πολλά στους Έλληνες ηθοποιούς. Ένιωσα ότι ήταν μια εσωτερική ανάγκη μου να το μεταφράσω και να το μοιραστώ με τους Έλληνες ηθοποιούς και ήταν και το σωστό timing και για τον Γιώργο Καραμίχο. Περάσαμε ωραία και ξενυχτίσαμε παρέα σε ένα δωμάτιο με λίγο φως. Το αποτέλεσμα μας δικαίωσε, διότι είναι ένα από τα top εγχειρίδια στον κόσμο για το χώρο της υποκριτικής και πλέον είναι μια γνώση που μπορεί να λάβει ευκολότερα ο Έλληνας ηθοποιός. Έχω δουλέψει διάφορες τεχνικές, αλλά η τεχνική Chubbuck μου άλλαξε τον υποκριτικό μου ορίζοντα. Σαν τεχνική είναι απλή, αλλά «βουτάει» βαθιά στο υποσυνείδητό σου. Το πιο σημαντικό είναι ότι υπάρχουν παραδείγματα που μπορείς να δεις εκείνη τη στιγμή: βάζεις τη συγκεκριμένη ταινία, στη συγκεκριμένη σκηνή και διαπιστώνεις με εικόνα και ήχο όλα όσα μόλις διάβασες.
— Θεωρείς ότι είναι εργαλείο εξέλιξης για έναν ηθοποιό να ακολουθήσει την καινούργια τεχνική του 21ου αιώνα, την τεχνική Chubbuck; Εσύ ποια πιστεύεις ότι είναι η δύναμη του ηθοποιού;
Θεωρώ ότι οποιοσδήποτε διαβάσει βιβλίο θα καταλάβει ότι το ζητούμενο τελικά είναι να προσπαθείς να φτάσεις το στόχο σου και αυτό δημιουργεί εμπειρίες, φιλίες και εσωτερική βελτίωση. Στηρίζεται στην ψυχολογία και στο πώς διαχειρίζεσαι το περιβάλλον. Όσα λέει το βιβλίο προσαρμόζονται σε οποιαδήποτε δουλειά, όχι μόνο στους ηθοποιούς.
Το μαγικό όμως είναι πως, χρησιμοποιώντάς τα όλα αυτά, καταφέρνεις και δημιουργείς συναισθήματα σε αυτούς που σε παρακολούθησαν και ταυτόχρονα λειτουργούν καθαρκτικά και για σένα τον ίδιο.
— Έχουν ανοίξει οι ασκοί του Αιόλου στο ελληνικό θέατρο. Εσύ έχεις υπάρξει μάρτυρας κατάχρησης εξουσίας, είτε στην Ελλάδα είτε στην Αμερική;
Έχω βρεθεί. Δούλεψα 14 χρονιά στο θέατρο και έχω βρεθεί μπροστά σε συμπεριφορές εκφοβισμού συναδέλφων από ανθρώπους που ήταν στο απυρόβλητο. Έχει συμβεί και σε μένα αλλά και σε ολόκληρο θίασο.
Η πρώτη μου αντίδραση τότε ήταν να παγώσω. «Αυτό θα συμβαίνει; Αν αντιδράσω μήπως ο συγκεκριμένος άνθρωπος μιλήσει για μένα και δυσκολευτώ να βρω δουλειά μελλοντικά;». Αυτές ήταν οι σκέψεις ενός νέου ηθοποιού, ενός νέου παιδιού που έκανε τα πρώτα του βήματα σε κάτι που αγαπούσε. Αν κάποιος το κάνει τώρα απλά θα τον αγνοήσω. Ίσως απαντήσω «Τελείωσες τώρα;» και θα συνεχίσω τη δουλειά μου. Μια τέτοια επίθεση είναι σαν κάποιος να προσπαθεί να σου «φορέσει» έναν μανδύα της κακής συμπεριφοράς του. Η απάντηση είναι να μην του κάνεις τη χάρη, να πετάξεις αυτόν τον μανδύα προτού σε «ντύσει» και να πεις στον εαυτό σου «Εγώ ήρθα να κάνω τη δουλειά μου». Είμαι ανεκτικός σαν άνθρωπος και αν συμβεί μια φορά, αυτή θα είναι η αντίδρασή μου. Αν βέβαια συνεχιστεί, θα καταγγείλω το γεγονός κατάχρησης εξουσίας. Μετά από εικοσιοκτώ χρόνια αντιμετωπίζω τη δουλειά μου με απόλυτο σεβασμό και αξιοπρέπεια. Δεν θα ρίξω το επίπεδο. Θα τον αφήσω τον άλλον να βγάλει όλο του το θυμό λεκτικά και θα συνεχίσω αγνοώντας τον, δείχνοντάς του ότι δεν έχει δύναμη πάνω μου. Μπορεί και να τον εκνευρίσει αυτό, αλλά τι να κάνω, δεν είμαι εγώ υπεύθυνος για τη συμπεριφορά του. Σίγουρα θα ήμουν πιο δυναμικός στην αντίδρασή μου αν συνέβαινε σε κάποιον άλλον – για παράδειγμα αν το κάνει ένας μεγάλος πρωταγωνιστής σε έναν νέο ηθοποιό. Σε μια τέτοια περίπτωση θα είχα επέμβει.
Ένα βίωμά μου που θυμάμαι, ήταν όταν έπαιξα στη δεύτερη παράστασή μου και επειδή ήμουν ο πιο νέος δεν είχαν βάλει καν το όνομά μου στο πρόγραμμα. Αυτό το ανακάλυψα στην πρεμιέρα. Άνοιξα το πρόγραμμα και δεν είχε μέσα το όνομά μου. Θυμάμαι είχα κλειστεί στην τουαλέτα και έκλαιγα γιατί είχα στεναχωρηθεί πάρα πολύ. Σήμερα, αν μου συνέβαινε αυτό, απλά θα προχωρούσα στη ζωή μου και θα φρόντιζα να μην δουλέψω ξανά μαζί τους, με ανθρώπους που δεν εκτιμούν τον συνεργάτη, τον καλλιτέχνη και φέρονται με αυτόν τον τρόπο.
— Η ζωή στην Αμερική σου προσφέρει ποιότητα στη ζωή σου; Έχεις προσωπικό χρόνο για την οικογένειά σου αλλά και την επαγγελματική εξέλιξη που επιθυμείς;
Η ζωή στην Αμερική, όπως έχει εξελιχθεί είναι ακριβώς αυτό που θα έπρεπε συμβεί. Έχει έρθει ο γιος μου στη ζωή μου και του δίνω όλο μου το χρόνο. Αυτό το χρονικό διάστημα αποφάσισα ότι θα είμαι μόνο μπαμπάς και με ικανοποιεί. Δε στεναχωριέμαι που μπορεί να απέχω λίγο από την υποκριτική. Με γεμίζει ο χρόνος με τον γιο μου και το απολαμβάνω στο 100%. Μου αρέσει που είμαι δίπλα στο αγόρι μου, τον Απόλλωνα.
— Σου έχει λείψει η καθημερινότητα στην Ελλάδα;
Δεν μου έχουν λείψει οι γρήγοροι ρυθμοί της Αθήνας, το τσιμέντο της και το πόσο εκνευρισμένοι είναι όλοι στο δρόμο. Μου έχουν λείψει όμως οι άνθρωποι σε οικογενειακό και φιλικό επίπεδο, το πόσο έξω καρδιά είναι οι Έλληνες καθώς και το φαγητό. Πλέον το φιλοσόφησα, δεν υπάρχει το τέλειο , ούτε στο Los Angeles ούτε στην Ελλάδα.
— Τι ξεχώρισες στη σύντροφό σου, Σάρα, που σε έκανε να πεις «αυτή η γυναίκα θα είναι η μητέρα των παιδιών μου»;
Η Σάρα έχει ένα κοινό παρελθόν με το δικό μου. Έχει καταφέρει πολλά στη ζωή της και έχτισε μόνη της όλα όσα έχει κάνει μέχρι σήμερα. Την εκτίμησα για το πόσο αξιόλογος άνθρωπος είναι και ήταν καλό και το timing και για τους δυο μας. Και voila: ο Απόλλωνας γεννήθηκε και μας έκανε γονείς.
— Το ρόλο του πατέρα τον βρίσκεις εύκολο ή δύσκολο;
Θεωρώ πολύ σημαντικό το πώς θα μεγαλώσει ο γιος μου, ώστε να γίνει καλός άνθρωπος και να έχει ήθος και αρετές, το πώς θα τον μορφώσω και θα τον βοηθήσω να βρει την κλίση του και να χαράξει την δική του πορεία. Είναι ένα ταξίδι που δεν θα τελειώσει, απλά θα αλλάζει στάδια. Περάσαμε από το στάδιο του μωρού που αλλάζαμε πάνες και τώρα είμαστε στο στάδιο του νήπιου που αντιλαμβάνεται και καταλαβαίνει τα πάντα. Αυτός ο ρόλος για μένα είναι το Όσκαρ της ζωής.
Επιθυμώ να είμαι παρών γιατί ο ίδιος δεν μεγάλωσα με τον πατέρα μου.
Μέχρι στιγμής καλά τα πάμε!
— Ο γιος σου ο Απόλλωνας τι σε έχει διδάξει;
Με έχει διδάξει υπομονή, επιμονή και διπλωματία. Κάποιες φορές θέλει να κάνει το δικό του. Για παράδειγμα του λέω ότι δεν κάνει να μπει σε κάποιο δωμάτιο, εκεί αυτός, επιμένει! Εγώ με τη σειρά μου προσπαθώ να του δώσω να καταλάβει το γιατί. Θα το συζητήσω μαζί του, θα του εξηγήσω γιατί πρέπει να φάει τώρα και όχι μετά ή γιατί πρέπει να κοιμηθεί συγκεκριμένη ώρα. Διαπραγματευόμαστε καταστάσεις και τις συζητάμε. Κάποιες φορές, βέβαια, του αποσπώ και την προσοχή. Στο φαγητό, ας πούμε, τον βάζω να ζωγραφίζει και του δίνω μπουκιές.
Επίσης εμένα δε μ ‘αρέσει η ακαταστασία. Είμαι άνθρωπος που όλα είναι τακτοποιημένα μέσα στο σπίτι. Επομένως ένα παιδί ήταν πρόκληση για αυτό το στοιχείο του χαρακτήρα μου. Πλέον έχω συμβιβαστεί με αυτό.
— Σκοπεύεις κάποια στιγμή να γυρίσεις μόνιμα στην Ελλάδα με την οικογένειά σου;
Θα ήθελα πάρα πολύ, ιδανικά σε ένα σπίτι εκτός Αθήνας, είτε βόρεια στην Αττική, είτε στην Αγία Μαρίνα στο Σούνιο. Μέσα σε ένα αγρόκτημα να καλλιεργώ τα δικά μου λαχανικά και φρούτα. Εκεί «βλέπω» τον εαυτό μου αν γυρίσω. Άμεσα δεν νομίζω να γίνει, ίσως σε 10-15 χρόνια. Θα δείξει!
— Τι περιμένουμε από δω και πέρα από τον Χρήστο Βασιλόπουλο;
Αυτή την περίοδο προετοιμάζω ένα μεγάλο project στο οποίο θα είμαι πρωταγωνιστής και παραγωγός. Αφορά ένα ελληνικό βιβλίο που πρόκειται να γίνει σειρά. Επίσης στόχος μου είναι να δημιουργήσω ένα οnline masterclass, το οποίο θα προετοιμάζει ηθοποιούς που θέλουν να κάνουν τη μετάβασή τους στο Los Angeles, δίνοντας πληροφορίες που θα τους σώσουν χρόνο και χρήμα. Μακάρι να είχα κι εγώ κάτι τέτοιο όταν είχα πρωτοπάει. Θέλω να είναι εύκολα προσβάσιμο στους ηθοποιούς όλου του κόσμου. Υπάρχει βέβαια και μία ταινία στα άμεσα σχέδιά μου, όμως είναι πολύ νωρίς ώστε να είναι ανακοινώσιμο. Αυτό που μπορώ να πω είναι πως με ιντρίγκαρε το σενάριο, το οποίο δείχνει έναν ήρωα που θέλει να δώσει τα πάντα, ώστε να σώσει τον συνάνθρωπό του. Πόσο συχνά το βλέπεις πλέον αυτό;
Βρείτε τη συνέντευξη στο έντυπο τεύχος Μαίου του ARTme:
Φωτογραφία: Παναγιώτης Μάλλιαρης
Art director: Μαρία Κορινθίου
Interview: Φάνης Κοτσίφης
Make-up Artist: Εύα Ζαχαριάδου
Hair Stylist: Όλγα Σαμαρτζή, Γιάννης Παπανικολάου
Backstage Photography: Aikor Studio
Βοηθός Παραγωγής: Κωσταντίνος Φρίγγας
Κοστούμι: Τάκης Γιαννέτος
Κατασκευές: ΦΕΛΙΖΟΛ
Στούντιο: Aikor studio
Παραγωγή: Aikor Productions
