Στo πλαίσιo της συνεργασίας του Athens City Festival με το Μουσείο Αλέκος Φασιανός, το Μουσείο περιμένει κατοίκους και επισκέπτες της πόλης την Πέμπτη 18 Μαΐου, Διεθνή Ημέρα των Μουσείων, με διευρυμένο ωράριο, από τις 11:00 έως τις 19:00, και τους ανθρώπους του μουσείου διαθέσιμους για πληροφορίες και συζήτηση.
Το Μουσείο Αλέκος Φασιανός είναι ένα κτίριο που σχεδιάστηκε και αναδιαμορφώθηκε από τον αρχιτέκτονα Κυριάκο Κρόκο σε συνεργασία με τον καλλιτέχνη Αλέκο Φασιανό, και το οποίο ολοκληρώθηκε το 1995.
Στα θεμέλια του σημερινού Μουσείου Αλέκος Φασιανός, βρισκόταν τη δεκαετία του 1930 έως τη δεκαετία του 1970, το πατρικό σπίτι του καλλιτέχνη. Ένα μικρό νεοκλασικό με εσωτερική αυλή και κεραμοσκεπή. Η οικογένεια εγκαθίσταται στο σπίτι, όταν ο παππούς του Αλέκου Φασιανού, Ανδρέας, ορίζεται παπάς στην εκκλησία του Αγίου Παύλου.
Μεγαλώνοντας εκεί, οι αναμνήσεις στη γειτονιά ήρθαν να σφραγίσουν τη μετέπειτα καλλιτεχνική θεματουργία του Αλέκου Φασιανού. Σε πολύ μικρή ηλικία ήρθε σε άμεση επαφή με την άνθιση των θεάτρων όπως το Περοκέ, το Βικτώρια και το Σαμαρτζή, τον κινηματογράφου Αλκαζάρ, καθώς και το Αρχαιολογικό Μουσείο. Μέσα από τις περιπλανήσεις του, εξερεύνησε την πόλη και ήρθε σε άμεση επαφή με τα μικρο-επαγγέλματα της Αθηναϊκής γειτονιάς, τους πλανόδιους τεχνίτες και πωλητές όπως τον γαλατά, τον καστανά, τον μπαλωματή και τον κουλουρά.
Τη δεκαετία του 1970, το νεοκλασικό γκρεμίζεται, για να γίνει -κατ’ επιθυμία της μητέρας του Ελένης- μια πολυκατοικία που θα στέγαζε τα παιδιά της. Ο Αλέκος Φασιανός, ο οποίος τότε ζούσε στο Παρίσι, αντικρίζοντας το αποτέλεσμα, δυσαρεστημένος, ζητάει από το φίλο του και αρχιτέκτονα Κυριάκο Κρόκο στα τέλη του 1980 να την αναδιαμορφώσουν, συμπεριλαμβάνοντας στο ισόγειο ένα μικρό εκθεσιακό χώρο που θα φιλοξενούσε τα έργα του. Έτσι ξεκίνησε το όραμα για το Μουσείο Αλέκος Φασιανός.
Το Μουσείο Αλέκος Φασιανός έχει μία ιδιαίτερη αξία για τον σύγχρονο εικαστικό και αρχιτεκτονικό χάρτη της Αθήνας, τόσο για την δεξιοτεχνία του αρχιτέκτονα σε διορθωτική επέμβαση σε υπάρχον κτίριο όσο και για το γεγονός ότι είναι ένα από τα λίγα μουσεία στον κόσμο όπου η συνέργεια καλλιτέχνη και αρχιτέκτονα στηρίζει τον διάλογο μεταξύ των έργων και του χώρου που τα στεγάζει.