Σε λίγες μέρες θα δώσεις Πανελλήνιες. Κάπου δίπλα σου, μπροστά σου, πίσω σου, ανάμεσά σε σένα και τον Γιώργο, τη Νεφέλη και τον Γιάννη, την Μαριτίνα και την Κάτια, την Γεωργία και τη Ναταλία, τη Χριστίνα και τη Νάσια, θα δίνει κι η δική μου η Όλγα…
Κι έχω τόσα πολλά να σας πω. Όχι από εκείνα τα χιλιοειπωμένα, μα τα αυθεντικά, τα λόγια της καρδιάς. Νιώθω την αναμονή σου, την προσμονή σου, τις προσδοκίες που έχεις ζωγραφίσει χρόνια τώρα πάνω στον καμβά που έχει τίτλο “Το μέλλον μου”. Βλέπω στο βλέμμα σου το άγχος, την ανάγκη σου να αποδείξεις αυτό που αξίζεις. Να αναμετρηθείς σε εκείνη την πρώτη μεγάλη δοκιμασία της ζωής σου – ή τουλάχιστον αυτή τη δοκιμασία που εσύ θεωρείς σημαντικότερη από κάποιες άλλες. Ακούω τον άστατο χτύπο της καρδιάς σου και νιώθω την αγωνία σου και στο αποψινό σου ξενύχτι, πάνω από το βιβλίο της Ιστορίας. Θαύμασα τα ακατάληπτα σκίτσα σου στο πρόχειρο των Μαθηματικών. Σκίτσα που λένε αυτό ακριβώς που νιώθεις και δεν μεταφράζεις σε λέξεις…
Έτσι αναπάντεχα μου φέρνεις θύμησες στο νου. Εγώ πριν πολλά χρονιά, λίγο πριν δώσω Πανελλήνιες. Ήμουν σίγουρη γι’ αυτό που ήθελα να σπουδάσω. Το φώναζαν η καρδιά και το μυαλό μαζί. Κι ονειρευόμουν μια τάξη γεμάτη χρώματα και παιδικές φωνές να την πλαισιώνουν. Ήξερα πως ήθελα να γίνω δασκάλα Αγγλικών. Ας ήθελε κάτι άλλο για μένα η μαμά. Ονειρευόταν την άσπρη μπλούζα του γιατρού. Ήταν δικό της παραμύθι, όχι το δικό μου. Καρδιοχτυπούσα μέχρι την ημέρα που ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα. Σενάρια στο μυαλό μου πολλά και μια προσευχή κάθε βράδυ να γίνει το όνειρο πραγματικότητα.
Το πολυπόθητο εισιτήριο για την εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο έγραφε ήδη το όνομά μου με φαρδιά, πλατιά γράμματα κι η χαρά μου δεν περιγραφόταν. Ναι! Είχα πετύχει στη σχολή που ονειρευόμουν και έγινα αυτό που πιότερο αγαπούσα: μια χαρούμενη δασκάλα για παιδιά. Τα χρόνια πέρασαν και μαζί τους η δασκάλα που έγινα διάλεξε άλλα μονοπάτια, διαφορετικά. Άλλοτε δύσβατα κι άλλοτε εύκολα. Κάποια πιο ενδιαφέροντα και μερικά πιο συμβατικά. Κάποια που δεν είχα τολμήσει να σκεφτώ… Ο τροχός γύρισε ξανά και βρέθηκα και πάλι στα θρανία, να μελετώ κάτι εντελώς διαφορετικό. Κάτι που κάνει την καρδιά μου να πετάει. Κι ίσως, κάπου παρακάτω η ίδια η ζωή να με εκπλήξει με ένα διαφορετικό προορισμό. Ποιος ξέρει;
Σε βλέπω να κοιτάς με βλέμμα χαμένο στις σκέψεις σου. Κι αν δεν πετύχω; Αν περάσω σε μια σχολή που δε με ενδιαφέρει; Κι αν περάσω επαρχία; Αν…αν…και το βλέμμα χάνεται σε άλλα τόσα σενάρια. Παίζεις με το δελτίο υποψηφίου στα χέρια σου. Σε κοιτάς και σε κοιτώ κι εγώ. Ξέρεις τι βλέπω; Νιάτα ανέμελα, νιάτα που ετοιμάζονται να ξεκινήσουν το ταξίδι. Νιάτα γεμάτα όνειρα. Πρόσεξε μην τα τσαλακώσεις.
Κρατάς το διαβατήριο στο χέρι σου για ένα ταξίδι που τώρα ξεκινά. Να θυμάσαι πως το μόνο που χρειάζεσαι είναι η πίστη σου σε σένα! Σε σένα που μπορείς να καταφέρεις ό,τι θελήσεις πραγματικά. Αν δεν έχεις αποφασίσει τον προορισμό, να θυμάσαι πως σημασία έχει το ταξίδι. Μπορεί να βρεις εμπόδια, κακό καιρό κι αναποδιές, καθυστερήσεις ίσως και να πάρεις λάθος μονοπάτι. Να θυμάσαι να πιστεύεις σε σένα. Σε αυτό το μαγικό και συνάμα μοναδικό που έχεις μέσα σου. Και θα τον βρεις τον δρόμο σου.
Αν ένα όνειρο δεν βγει όπως το έχεις φανταστεί, δώσε νέα πνοή και ονειρέψου από την αρχή. Κάπου παρακάτω σε περιμένει κάτι πολύ καλύτερο. Να θυμάσαι να πιστεύεις σε σένα! Είναι το καύσιμο της καρδιάς και το βάλσαμο της ψυχής. Κοίτα μπροστά και δες τον εαυτό σου γεμάτο, δημιουργώντας, ενεργώντας, κάνοντας εκείνα ακριβώς που σε γεμίζουν.
Μέτρα την επιτυχία σου με τους χτύπους της καρδιάς και το φωτεινό σου χαμόγελο. Μέτρα την επιτυχία σου εκείνη την ώρα της δοκιμασίας με το σίγουρο βλέμμα σου που ατενίζει τον κόσμο με σιγουριά. Είσαι τα όνειρα και οι επιθυμίες σου. Είσαι όσα έμαθες κι όσα ακόμα σε περιμένουν να τα ανακαλύψεις. Είσαι το παρόν και το υπέροχο μέλλον σου. Δεν είσαι οι δικοί μου ανεκπλήρωτοι πόθοι. Δεν είσαι το δικό μου απωθημένο. Επιτυχία είναι να έχεις γεμάτη καρδιά! Επιτυχία είναι να αγκαλιάσεις τον εαυτό σου αν δεν τα καταφέρεις και να του δώσεις την αποδοχή και την ευκαιρία που του χρειάζεται. Να θυμάσαι να πιστεύεις σε σένα! Κι εγώ σε σένα πιστεύω!
Να θυμάσαι πως δύο γεμάτα χρόνια τώρα δοκιμάζεσαι με πρωτόγνωρες συνθήκες. Έμαθες να υπάρχεις πίσω από μια οθόνη, πίσω από μία μάσκα. Έμαθες να πατάς παύση… Δοκιμάστηκες, μα είσαι ακόμα εδώ! Να θυμάσαι να πιστεύεις σε σένα. Η γνώση σου είναι ο πλούτος που θα κουβαλάς και κανένας βαθμός δεν μπορεί να μετρήσει αυτό τον πλούτο.
Η δοκιμασία που καλείσαι να περάσεις λένε πως θέλει τύχη και γερό στομάχι. Θέλει προετοιμασία και πίστη. Θέλει θυσίες. Θέλει…
Άλλοι το λένε τύχη, άλλοι θα το πουν δοκιμασία κι εγώ θα σου το πω ζωή…
Στη ζωή που καλείσαι να ζήσεις, φόρα το πιο λαμπερό σου χαμόγελο, κράτα την πίστη δυνατή σε σένα και να θυμάσαι πως κάθε στιγμή θα βρίσκεσαι εκεί ακριβώς που χρειάζεται.
Να θυμάσαι να πιστεύεις σε σένα…
