Το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Κρήτης, παρουσιάζει την έκθεση «Ειδύλλια Οδός», με έργα 33 καλλιτεχνών από την Ελλάδα και το εξωτερικό.
ΤΕΧ«Ειδύλλια Οδός» είναι οι καλλιτέχνες και τα έργα που συνομιλούν το παρόν του παρελθόντος μας, δίχως νοσταλγία, μέσα από την χειραγώγηση των υλικών που χρησιμοποιούν ως πρώτη ύλη: χώμα, μαλλί, καλάμια, υφάσματα, μάρμαρο, άχυρα, κλωστές και βελόνες, αργαλειοί.
Μέσα στη συνθήκη της πανδημίας, του παγκόσμιου εγκλεισμού και στην ατμόσφαιρα της απειλής του θανάτου, προσπαθούμε να ξεφύγουμε στις σκέψεις και στα όνειρα. Περιπλανιόμαστε σε μια Αθήνα δίχως κόσμο, στα μονοπάτια του Λυκαβηττού, τη Ρωμαϊκή Αγορά, τα Αναφιώτικα, πεντάμορφα στην εγκατάλειψη από περαστικούς.
Δρόμοι σημερινοί, δρόμοι 25 αιώνων. Οδός Παναθηναίων, Τριπόδων, Λεωκορίου, Διπύλου, Ειδύλλια. Ένα πέρασμα προς τον Πειραιά, την Ελευσίνα, προς τα προάστια της πόλης, από τις Ήριες Πύλες ή την Ιερά Οδό. Εδώ, περπατούν και συζητούν πολίτες αλλά και δούλοι φορτωμένοι, καθώς και ζώα και άμαξες που μεταφέρουν την καθημερινή βρώση και την ένδυση, τα προϊόντα του εμπορίου που θα αποθηκευτούν στα λιμάνια έως ότου βρεθούν στη θάλασσα.
Μια στιγμή στον χρόνο που δημιουργεί την ανάγκη της επαναπροσέγγισης σ’ αυτό που αποκαλούμε συλλογική μνήμη της ομάδας, στον μύθο της καταγωγής που μεταβιβάζεται μέσα από τις γενεαλογίες. Η τέχνη, όπως πάντα, συντροφεύει και ενίοτε τολμά αναζητώντας νέους δρόμους μέσα από την συγκρουσιακή ατμόσφαιρα, στα ζητήματα της τέχνης και της κοινωνίας.
Οι 33 καλλιτέχνες χειρίζονται πολλά και διαφορετικά μέσα, υπερασπιζόμενοι τη βασική ιδέα ότι ο καλλιτέχνης αντανακλά την προσωπική του ματιά στο περιβάλλον στο οποίο ζει. Η ποικιλομορφία του μέσου που χρησιμοποιεί ο κάθε καλλιτέχνης αντικατοπτρίζει τις τεχνικές και λεπτομέρειες που συνιστούν κοινό τόπο. Η πόλη της Αθήνας ως τοπόσημο και η μακραίωνη ιστορία της συνδέονται με μια πληθώρα εφαρμοσμένων, πρώτων υλών. Ο κατάλογος αυτών μπορεί να εμπεριέχει το χώμα που μετουσιώνεται σε πηλό, τη σκληρότητα του μαρμάρου, κλωστές και υφάνσεις, υλικά της γης και της φύσης, το κεντίδι, το χαρτί, το κομψοτέχνημα.
Η Ειδύλλια Οδός ακουμπά ή έστω επιθυμεί να ακουμπήσει ένα κομμάτι της ιστορίας, των ανθρώπων και του επέκεινα δια μέσου του χρόνου, αναντικατάστατου υλικού της ιστορίας και της μνήμης.
