Ο Νέμο, μπορεί να πολεμάει ιθαγενείς Αμερικανούς, να μάχεται με γίγαντες, να απολαμβάνει μια βόλτα με έναν τεράστιο κόνδορα, να κόβει την κερασιά του Τζορτζ Ουάσινγκτον, να επισκέπτεται το παγωμένο παλάτι του Τζακ Φροστ, να περιηγείται στην ύπαιθρο στο στόμα ενός δράκου ή να ταξιδεύει στους ωκεανούς συντροφιά με μια ομάδα πειρατών. Και κάθε περιπέτειά του, λάμβανε τέλος με εκείνον να ξυπνάει ξαφνικά τρομαγμένος στο κρεβάτι του, ή κάτω από αυτό. Στα όνειρα οι περιπέτειες δεν έχουν όρια, μήτε σύνορα και πρωταγωνιστές.
Ο Μικρός Νέμο, δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στις 15 Οκτωβρίου 1905 στην εφημερίδα New York Herald με την αγγλική του ονομασία Little Nemo, όπου Nemo σημαίνει «κανένας» στα λατινικά. Η σειρά κόμικ ακολουθούσε τις περιπέτειες ενός νεαρού αγοριού ονόματι Νέμο, του οποίου τα φανταστικά νυχτερινά όνειρα περιγράφονταν λεπτομερώς μέσα από τις εικόνες του κόμικ. Τα περίεργα όνειρά του δεν περιορίζονταν σε συγκεκριμένο χρόνο ή τόπο και συχνά δεν είχαν καμία σχέση με την πραγματικότητά του. Οι νυχτερινές μάχες του Μικρού Νέμο με τη φαντασία του, με τα όνειρα και τους εφιάλτες του, παρουσίασαν κάτι άκρως πρωτοποριακό στην εποχή του και έφεραν την ομορφιά και τη ζωντάνια των εικόνων του σε όλα τα σπίτια, ταξιδεύοντάς τους στη Slumberland, ένα βασίλειο με πολύχρωμους συντρόφους, ψυχεδελικά τοπία και συναρπαστικές αποδράσεις.
Ο δημιουργός του Νέμο, ο Winsor McCay (1869-1934), υπήρξε θεμελιώδης φυσιογνωμία της σύγχρονης αμερικανικής βιομηχανίας της ψυχαγωγίας, κυρίως με τα επαναστατικά κόμιξ του, τα οποία έθεσαν πρότυπα για τη διάταξη των πάνελ και την τεχνική αφήγησης, τον συγχρονισμό και τον ρυθμό, καθώς και τις αρχιτεκτονικές και άλλες λεπτομέρειες, που άφησαν ανεκτίμητη επιρροή σε μεταγενέστερους καλλιτέχνες, όπως ο Robert Crumb και ο Federico Fellini.
Το κόμικ Μικρός Νέμο, έδειχνε τη μαεστρία του McCay στην προοπτική, τη σύνθεση, τη χρήση του χρώματος και την ικανότητα αφήγησης ιστοριών μέσα από σύντομες εικόνες. Αποτελεί ένα συναρπαστικό παράδειγμα έργου που εξερευνά σχεδόν όλες τις δυνατότητες της μορφής ή του μέσου στο οποίο παράγεται. Για αυτό άλλωστε από την επανανακάλυψή του, στη δεκαετία του 1960, η σειρά αντιμετωπίστηκε σαν ένα καλλιτεχνικό θαύμα που θα μπορούσε να έχει συλληφθεί μόνο από μια ασύγκριτη ιδιοφυΐα.
Ο Μικρός Νέμο δεν προέκυψε φυσικά ολοκληρωτικά μόνο από τη φαντασία του McCay. Θεματικά, η σειρά εμπνεύστηκε από τα παραδοσιακά βρετανικά χριστουγεννιάτικα έθιμα, τα οποία οι καλλιτέχνες κόμιξ γιόρταζαν με εικονογραφήσεις και ιστορίες με εικόνες σε κάθε χειμερινό ένθετο του Illustrated London News και του Graphic για μισό αιώνα, ενώ σημαντικές πηγές αναφέρουν την πρόσφατη ανακάλυψη ότι ορισμένες από τις πρώτες σελίδες του Μικρού Νέμο (συμπεριλαμβανομένης και της πρώτης) ήταν εμπνευσμένες από τη διάταξη και τους χρωματικούς συνδυασμούς των εικονογραφημένων ιστοριών που εξέδιδε το Maison Quantin στο Παρίσι τις δεκαετίες του 1880 και 1890 (Sausverd and Kempeneers n.d.).
Στις όμορφες εικόνες των Quantin Images Enfantines, οι αφηγήσεις μπορεί να είναι άχαρες και ανιαρές, αλλά ενδιαφέρον παρουσίαζε η διάταξη των εικονοϊστοριών τους σε κομψές γεωμετρικές δομές, μερικές από τις οποίες ο McCay μιμήθηκε στα πρώτα επεισόδια του Μικρού Νέμο -όπως μιμήθηκε και τα πλούσια, διαβαθμισμένα χρωματικά σχήματα.
Το λεύκωμα Winsor McCay – The Complete Little Nemo συγκεντρώνει, σε πλήρη, υπέροχη έγχρωμη μορφή, και τα 549 επεισόδια του Little Nemo. Στον εικονογραφημένο πρόλογο, ο ιστορικός τέχνης και ειδικός στα κόμιξ Alexander Braun τοποθετεί τη ζωή και το έργο του Winsor McCay στην πολιτιστική ιστορία της αμερικανικής βιομηχανίας μέσων ενημέρωσης και ψυχαγωγίας και διερευνά την τεράστια ιστορική αξία της τέχνης της ονειρικής αφήγησης του McCay. Η έκδοση αυτή, ταυτόχρονα μια ιστορία περιπέτειας, μια απόλαυση για τα μάτια αλλά και ένα κομμάτι πολιτιστικής ιστορίας, αποτελεί σημείο αναφοράς για έναν από τους πιο καινοτόμους πρωτοπόρους -και έναν από τους πιο ατρόμητους εξερευνητές- της ιστορίας των κόμιξ. Τον μικρό Νέμο που μεγάλωσε γενιές και γενιές με τις συναρπαστικές του περιπέτειες.
